Elly de Waard

.

Dichter, vertaler, recensent en popcriticus Elly de Waard (1940) debuteerde in 1978 met de bundel ‘Afstand’.  Daarvoor, in de jaren ’60 van de vorige eeuw, woonde ze samen met de dichter Chr. van Geel (1917-1974). Na zijn dood begon ze zelf met het schrijven van gedichten.  Haar belangrijkste voorbeelden waren Emily Dickinson, Sylvia Plath, Vasalis en Ida Gerhardt.

In 1984 richtte ze de dichtersgroep De Nieuwe Wilden, vernoemd naar ‘Neue Wilde’ een 20e-eeuwse, naoorlogse kunststroming ontstaan in Duitsland omtrent 1980. Het voornaamste doel van deze groep was dat vrouwen zichzelf als dichters gingen erkennen. Na haar debuut publiceerde De Waard nog zo’n 20 dichtbundels waaronder in 2016 de bundel ‘In die tijd’. In die bundel las ik het gedicht ‘Oorlogscyclus’. Een bijzonder gedicht waarover ik me afvraag wat het was dat het moment markeerde tussen de oorlog en het einde van ‘de tijd dat de dichter het goed had’.

.

Oorlogscyclus

.

Mijn droom dat de zee het duin overspoelde

Aan het eind van het Doornvlak

groeide een palm. Zo snel dat, hoewel

zijn stam maar een meter mat

zijn kroon de dertien al ruim overspande

.

Ik ging kijken, één keer

Ik ging weer, hij groeide

Ik nam iemand mee, of die het ook zag

maar kon in de verte

geen palm meer ontdekken

.

Ik had die dag al zoveel gelopen, ik raakte alleen

op een duintop gestrand. de Noordzee kolkte

er om mij heen en brak

met zijn golven

mijn toevluchtsoord af –

.

Ontwortelde bomen boden

een houvast tot ik in het donker

tussen de steunberen van een fly-over

beschutting vond –

.

Ooit werd ik in een oorlog geboren

Aan het eind kleurt de wereld opnieuw in bloed

.

In de tijd daartussen had ik het goed

.