Site-archief
In de bibliotheek
Herman de Coninck
.
in deze moeilijke tijden van Coronavirus en het stilvallen van het dagelijks leven zijn er gelukkig nog instituten waar je terecht kan wanneer je gedwongen bent om thuis te blijven. Zeker wanneer zo’n beetje elke vorm van vermaak is afgelast, geannuleerd of verzet is er niets mooiers dan naar de bibliotheek te gaan en daar het boek van je keuze uit te zoeken, te lenen en te gaan lezen.
Ik weet dat er ook bibliotheken sluiten ( zeker de grote waar op elk moment van de dag meer dan 100 mensen aanwezig zijn) maar er zijn zeker ook nog veel bibliotheken die gewoon open zijn en waar je terecht kan.
Charles Simic (1938) is een Servisch-Amerikaanse dichter en voormalig co-poëzie-editor van de Paris Review. Hij ontving de Pulitzer Prize for Poetry in 1990 voor ‘The World Doesn’t End’, en was finalist van de Pulitzer Prize in 1986 voor ‘Selected Poems, 1963-1983’ en in 1987 voor ’Unending Blues’.
In ‘ De gedichten’ de verzamelde werken van Herman de Coninck uit 1998 staat een door Herman de Coninck vertaald gedicht van Charles Simic met als titel ‘In de bibliotheek’. Als ode aan de dit belangrijke instituut dat ook heden ten dagen nog steeds midden in de samenleving staat hier het gedicht van Simic.
.
In de bibliotheek
.
Er is een boek,
’Het woordenboek der engelen’ geheten.
Vijftig jaar lang heeft niemand het geopend,
Weet ik, want toen ik het deed
Krakte de cover, verkruimelden
De bladzijden. Daar ontdekte ik
.
Dat engelen ooit zo talrijk waren
Als vliegensoorten
In de schemering
Maakten ze de lucht dik.
Je had twee armen nodig
Om ze van je af te slaan.
.
Vandaag schijnt de zon
Door de hoge ramen.
De bibliotheek is een rustige plek.
Engelen en goden opeengepakt
In donkere, ongeopende boeken.
Het grote geheim ligt
Op een schap waar Mrs. Jones
Elke dag op haar ronde voorbijgaat.
.
Ze is erg groot, ze houdt haar hoofd
Daar nog bovenuit, of ze luistert.
De boeken fluisteren.
Ik hoor niks, maar zij wel.
.
De nieuwe bibliotheek aan het Neude in Utrecht die vandaag geopend zou worden.
Dichters en maïs
Praktische poëzie
.
Het HiPP; Proeve van Praktische Poëzie heeft een bijzonder aardige website http://www.hipp.bz/proeve-van-praktische-poezie.php
Uit de missie van het HiPP: Het instituut wil een klankbord, voedingsbodem en hulppost zijn voor de poëtische behoeften van een rationele samenleving. Daar waar men stil wil staan bij de gebeurtenissen die veroorzaakt worden door onze dynamische cultuur en zich afvragen wat er verloren zou kunnen gaan. De dichter Lucebert zei het zo mooi en schrijnend: “Alles van waarde is weerloos”. HiPP wil het waardevolle weerbaar maken in de praktijk, maar heeft ook oog voor het onaanzienlijke.
Dit, in de Achterhoek gezetelde, instituut bestaat uit Hans Mellendijk, Louis Radstaak en Bert Scheuter. Samen maken zij de website waarmee ze een forum en denktank willen zijn voor dromers en doeners in het poëtische landschap van de Achterhoek. Alle lof voor dit creatieve initiatief.
Van de website een voorbeeld van hoe men om gaat met poëzie.
Ergens in de Gelderse Achterhoek staat dit ‘demoveld’ van het alomtegenwoordige gewas maïs.
De zaadleverancier heeft hier in plaats van de gebruikelijke suggestieve fantasienamen gekozen voor namen van dichters die wortelen, groeien en bloeien in het platteland.
Of zoals het instituut het zegt: We zijn blij met deze ontwikkeling en hopen op meer agrarische initiatieven in deze richting.
.
ZICHTBAAR ALLEEN 