Dreamsong 14
John Berryman
.
De Amerikaanse dichter en schrijver John Berryman (1914 -1972) brak met zijn poëzie door in 1956 met ‘Homage to Mistress Bradstreet’, een dramatische monoloog waarin hij zijn bewondering uitspreekt voor Anne Bradstreet (1612 – 1672), ook wel de ‘eerste Amerikaanse dichteres’ genoemd. Berryman begon overigens al veel eerder met het schrijven van poëzie in de jaren dertig van de vorige eeuw. In de jaren veertig publiceerde hij een aantal bundels; ‘Poems’ in 1942 en ‘The Dispossessed’ in 1948 maar die sloegen niet meteen aan bij het grote publiek.
In 1965 won hij de Pulitzerprijs voor de bundel ’77 Dream Songs’. Berryman wordt wel gerekend tot de school van de ‘confessional poetry’. Dit is poëzie van ‘het persoonlijke of het ik’, die autobiografisch is en waarin vaak taboe onderwerpen worden behandeld als seksualiteit, geestesziekte en zelfmoord. Berryman is duidelijk verwant aan Robert Lowell en Anne Sexton. De humor die hij telkens weer door de behandeling van serieuze levensvraagstukken weeft werkt echter relativerend en verfrissend. In ‘500 gedichten die iedereen gelezen moet hebben’ samengesteld door Ilja Leonard Pfeijffer en Gert Jan de Vries, staat het gedicht ‘Dreamsong 14’ in een vertaling van Rob Schouten. Voor de liefhebbers van het originele werk ook het gedicht in het Engels.
.
Dreamsong 14
.
Leven, vrienden, verveelt. Zie je verkeerd
immers de zon straalt en de zee smacht,
wijzelf stralen en smachten
daar komt nog bij dat moeder toen ik klein was zei
(en meer dan eens) ‘Wie zegt dat-ie zich zo
verveelt ontbeert
een Innerlijke Bron.’ Nou: ik ontbeer
een innerlijke bron want ik verveel me dood.
Mensen vervelen me,
literatuur verveelt me, vooral grote,
Henry verveelt me, z’n ‘ja doe ik’, ‘zeker’
net zo stierlijk als Achilles
.
die mensenvriend met z’n heldengedoe,
stomvervelend.
De kalme heuvels, gin, allemaal saai gelispel
op een of andere manier
is er een hond met staart en al een eind
de bergen ingehold, de zee, de hemel
met achterlating van: mij, kwispel.
.
Dreamsong 14
.
.
Geplaatst op 22 oktober 2018, in Dichtbundels, Favoriete dichters en getagd als 1612, 1672, 1914, 1942, 1948, 1956, 1965, 1972, 500 gedichten die iedereen gelezen moet hebben, 77 Dream Song, Anne Bradstreet, Anne Sexton, autobiografisch, bewondering, Bloemlezing, confessional poetry, dichtbundel, dichter, dramatische monoloog, Dreamsong 14, eerste Amerikaanse dichteres, gedicht, gedichten, geestesziekte, Gert Jan de Vries, Homage to Mistress Bradstyreet, humor, Ik, Ilja Leonard Pfeijffer, jaren dertig, jaren veertig, John Berryman, poëzie, poëziebundel, poem, poems, poet, poetry, Pulitzer Prize for Poetry, relativerend, Rob Schouten, Robert Lowell, seksualiteit, serieuze levensvraagstukken, taboe onderwerpen, The Dispossessed, Vertaling, zelfmoord. Markeer de permalink als favoriet. Een reactie plaatsen.
ZICHTBAAR ALLEEN 
Een reactie plaatsen
Comments 0