Weemoed op het schip
Pavel Katenin
.
De Russische classicistische dichter , toneelschrijver en literair criticus die ook heeft bijgedragen aan de evolutie van de Russische romantiek Pavel Aleksandrovich Katenin (1792 – 1853) was een fervent theaterbezoeker die Shakespeare afkeurde als vulgair en obscuur en Corneille en Racine bewonderde vanwege hun nobele dictie en helderheid. Katenin was van adel en hij onderscheidde zich in de oorlog tegen Napoleon, maar hij werd het leger uitgeschopt vanwege zijn liberale opvattingen.
Vanaf 1827 trok hij zich terug op zijn landgoed. Katenin debuteerde in 1810 waar hij zich ontwikkelde tot een gewaardeerd dichter en criticus. Katenins vroege ballades hadden een merkbare invloed op de Russische ballades van Poesjkin, die Katenin hoog in het vaandel had staan en bijna de enige was die recht deed aan zijn poëzie. In zijn latere werk werd Katenin overdreven archaïsch en brak hij uiteindelijk met de smaak van de dag. Bij alles wat hij deed, was hij een echte meester in techniek, maar het ontbrak hem aan het creatieve vuur dat alleen infecteert en aantrekt. In een vertaling van Peter Zeeman uit ‘Spiegel van de Russische poëzie’ het gedicht ‘Weemoed op het schip’.
.
Weemoed op het schip
.
De wind waait uit het noorden, en het zware anker
Ketent ons zeilschip aan de bodem van de zee.
De uren lijken stil te staan, de dag duurt langer.
Ik voel met treurig, triest, het zit vandaag niet mee.
.
De vreugdevolle tijd van troost moest snel weer wijken:
De dood, die ongenode gast, sloeg alles neer;
Mijn hart lijkt bijna onder kommer te bezwijken:
Hoe stelt een riethalm tegen stormen zich teweer.
.
Zo’n drie jaar lang heb ik met ’s levens storm gevochten,
Al drie jaar heb ik mijn gelieven niet gezien.
Het weer is slecht, en dat begon al in de ochtend:
Ga draaien, wind! Of vind je dat ik dit verdien?
.
Als ik mijn moeder en mijn vrienden mag omarmen
Zal ik misschien opnieuw weer zielsgelukkig zijn.
Verkil niet, vurig hart, laat hoop je weer verwarmen,
Kijk uit, onstuimige, en doe jezelf geen pijn.
.
Geplaatst op 6 oktober 2020, in Dichtbundels, Favoriete dichters, Russische poëzie en getagd als 1792, 1810, 1853, 1927, adel, afkeur, ballades, classicistisch dichter, Corneille, creatief vuur, debuut, dichtbundel, dichter, Evolutie, gedicht, gedichten, gedichtenbundel, gewaardeerd dichter en criticus, Leger, liberaal, literair criticus, Napoleon, nobele dictie, obsceen, oorlog, overdreven archaïsch, Pavel Aleksandrovich Katenin, Pavel Katenin, Peter Zeeman, poëzie, poëziebundel, Poesjkin, Racine, Russisch dichter, Russische ballades, Russische romantiek, Shakespeare, Spiegel van de Russische poëzie, techniek, theaterbezoeker, toneelschrijver, vertaler, Vertaling, vulgair, Weemoed op het schip. Markeer de permalink als favoriet. 3 reacties.
ZICHTBAAR ALLEEN 
Boosdoener de tijd,laat de wind even waaien!
Ik gok dat
Hoe stelt een riethalm regen stormen zich teweer
moet zijn:
Hoe stelt een riethalm tegen stormen zich teweer.
(Het antwoord op die vraag van die riethalm is: buigzaam zijn.)
Is heel goed mogelijk, ik kijk het even na. En het antwoord (buigzaam zijn) lijkt me een goede.