Site-archief
Poverty poetry
Send the fire
.
Op de website van send the fire (http://www.sendthefire.ca) vond ik het gedicht ‘Dear Poverty’. The organisatie Send the fire heeft in haar visie haar droom verwoord:
- be a catalyst & hub for our younger generation to be connected in community, formed spiritually and inspired to action.
- spark a wildfire of young people leading the way in society in terms of their passion for life, faith and making a difference in the lives of others locally & globally.
.
Een mooi streven en het gedicht wordt dan ook geïntroduceerd door de volgende woorden:
At SendTheFire we love the beauty of poetry. Words are like art. Carefully crafted like in poetry they paint a beautiful picture.
Here’s some word art (poetry) that we came across recently that we thought you’d enjoy. As you read the words and engage fully with your mind and emotions, it will speak to you.
Read, reflect then leave a comment below about the picture these words painted for you or the thoughts and emotions they stirred up.
.
Dear Poverty
My name is hopelessness
But you can call me misery, despair, depression or any other term that pops up when you Press shift F7 on your pc while writing your paper about Darfur, Congo, Xinjiang, Chechnya or… Port-au-Prince from your climate controlled classroom far, far away from me.
I live in the foundations of fallen buildings,
in the cracks of concrete, and just left of the air pockets
under the rubble.
Reside in the front of supply trucks
after all the pallets have been removed,
and the empty space under the parachute
where the helicopter supposedly dropped more food.
I love the bottoms of bottles of water,
formula, canned and baby food
and whisper there’s not enough to families,
and say to aid workers, there’s nothing you can do.
I love the phrases irreconcilable differences
and hang out at negotiation table in NGO’s board rooms
and come up with conflicts of interest and difference of opinion.
All you can see is me when you can’t see a way out.
And if I hang out long enough my family comes around.
My brother is poverty and my cousin is exploitation
And when the sky stops raining or the earths quits shaking
they are sending pimps to find sex slaves
and johns to exchange services for donations
Traffickers snatch up victims, taken for slave labor.
I inhabit that space in your brain
that makes your question your donation
the con artists are my kin because
they capitalize on these situations.
I will be here
long after the Washington Post and the New York Times.
Long after I’m not mentioned in the headlines.
Still here.
when NBC and CNN are gone
and Anderson Cooper’s chopper has lifted off.
I’ll be here.
Until you come and chase me away
but based on history,
me and my family have no reason to be afraid.
.
Gedicht op een fiets
Gedichten op vreemde plekken: De fiets
.
Ik kwam een paar voorbeelden tegen van fietsen met (delen van) gedichten erop. In het eerste geval gaat het om Bixi bikes in Montreal. Dit fietsen-deel bedrijf is actief in Montreal en op een goede ochtend waren veel van de fietsen die her en der in de stad staan getooid met een sticker met daarop (delen van) gedichten. De reacties waren zeer positief. Toen echter bleek dat Bixi hier niets mee te maken had (een typische hoax) kondigde het bedrijf aan de stickers te gaan verwijderen, wat weer veel protesten op met name Facebook tot gevolg had.
.
‘.
Het tweede geval van poëzie op een fiets is een afbeelding naar aanleiding van het project winning words poetry in het Verenigd Koninkrijk uit 2012. Podia, voordrachten, workshops en nog veel meer werd georganiseerd in allerlei plaatsen om de poëzie te vieren en terug te brengen bij de mensen. Een beeld van dit project is de fiets met daarop een poëzieregel.
.
.
Sneeuwpoëzie
Bijzondere vorm van poëzie
.
Aan het begin van een van Toronto’s belangrijkste wegen Spadina was op een morgen, na een stevige sneeuwbui, deze afbeelding en tekst zichtbaar. Casie Stewart zag het vanuit haar raam en nam deze foto. Wie de maker is van dit stukje Snoëtry (snow poetry) weten we niet maar in de rubrieken gedichten in vreemde vormen en gedichten op vreemde plekken mag deze natuurlijk niet ontbreken.
.
Halloween
31 oktober 2013
.
Gister was het Halloween. Een feestdag (voor kinderen) die voornamelijk in Amerika, Canada, het Verenigd Koninkrijk en Ierland wordt gevierd maar ook steeds vaker in Nederland de kop op steekt als (extra) feestdag voor kinderen om aan extra snoep te komen. De naam Halloween is afgeleid van Hallow-e’en, oftewel All Hallows Eve (Allerheiligenavond), de avond voor Allerheiligen op 1 november. In de Keltische kalender begon het jaar op 1 november, dus 31 oktober was oudejaarsavond. De oogst was binnen, het zaaigoed voor het volgende jaar lag klaar en dus was er even tijd voor een vrije dag, het Keltische Nieuwjaar of Samhain (uitspraakSaun, het Ierse woord voor de maand november).
Samhain was ook nog om een andere reden zeer bijzonder. De Kelten geloofden namelijk dat op die dag de geesten van alle gestorvenen van het afgelopen jaar terug kwamen om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het komende jaar.
Over Halloween zijn vele gedichten geschreven sommigen melig en kinderachtig andere juist creatief en uitdagend. Hieronder een gedicht van Ted Hughes.
.
Wind
This house has been far out at sea all night,
The woods crashing through darkness, the booming hills,
Winds stampeding the fields under the window
Floundering black astride and blinding wet
.
Till day rose; then under an orange sky
The hills had new places, and wind wielded
Blade-light, luminous black and emerald,
Flexing like the lens of a mad eye.
.
At noon I scaled along the house-side as far as
The coal-house door. Once I looked up –
Through the brunt wind that dented the balls of my eyes
The tent of the hills drummed and strained its guyrope,
.
The fields quivering, the skyline a grimace,
At any second to bang and vanish with a flap;
The wind flung a magpie away and a black-
Back gull bent like an iron bar slowly. The house
.
Rang like some fine green goblet in the note
That any second would shatter it. Now deep
In chairs, in front of the great fire, we grip
Our hearts and cannot entertain book, thought,
.
Or each other. We watch the fire blazing,
And feel the roots of the house move, but sit on,
Seeing the window tremble to come in,
Hearing the stones cry out under the horizons.
.
Met dank aan Wikipedia
Sky Canoe
Gedichten op vreemde plekken deel 90: In de bodem van een kano
.
Poëzie is werkelijk overal. Dat heb ik al eens geschreven en probeer ik nu al in 90 delen in de categorie ‘Gedichten op vreemde plekken’ te bewijzen. Bewijs is het feit dat ik op zoek was naar onderwater poëzie en dan ook een voorbeeld tegenkom. En nog wel in een heel speciaal voorbeeld; een zinkende kano waar in de bodem een gedicht is uitgesneden waardoor het zonlicht schijnt zodat de tekst te lezen is. Dit gedicht en idee is van Al Rempel. De uitvoering van Al Rempel (dichter) , Phil Morrison (beeldhouwer), Steph st. Laurent ( filmmaker) en Jeremy Stewart (muzikant en dichter).
Al Rempel is een dichter en docent. Zijn eerste gedichtenbundels ‘Understories’ en ‘Picket Fence Diaries’ verschenen in 2010. Van zijn hand verscheen het gedicht ‘Bring me my sky canoe’. Als een herinnering aan zijn, op 25 juni 2011 overleden, vriend Steve Switzman werd dit gedicht in de bodem van een Kano gesneden door beeldhouwer Phil Morrison. De laatste vaart die deze kano zou maken was om de as van Steve uit te strooien over het Tacheeda meer (Brits Columbia, Canada). Dit gebeurde in de zomer van 2012. Onderwateropnamen werden gemaakt en deze werden gebruikt om een videogedicht te maken. Hierbij werden geen special effects gebruikt. De video werd bij het Visible Verse Festival opgenomen.
.
Het gedicht:
.
Bring Me My Sky-Canoe
a small apology of light
between the clouds
then it evaporates — the sun ogles the hills
the bears continue to hide in the shadows
and we keeping driving our cars into the harsh glare
which species will see the second coming?
we could travel in sky-canoes
if the air wasn’t so thin
or if our canoes were built with feathers & breath
the trees below are perfect.
the sun up here has a way of lighting everything slantwise
strong arm of my paddle —
strong arm of my paddle —
strong arm of my paddle —
take me safely along this ancient and fearful river
.
Ga voor de video van de laatste vaart van deze bijzondere kano naar http://www.ascentaspirations.ca/spokenwordalrempel.htm
.
Gedichten op vreemde plekken
Deel 72: Op de stoep (voor de bibliotheek)
.
Dionne Brand, stadsdichter van Toronto heeft zich tot doel gesteld poëzie in het zicht van de bewoners en bezoekers van Toronto te brengen. Op de stoep voor de Cedarbrae bibliotheek heeft ze drie regels uit een gedicht laten plaatsen. Deze zinnen; “a man packed a country/ in a suitcase with his shoes / and left” komen uit het gedicht Exile van RosemarySullivan en zijn in brons aangebracht in het trottoir bij de ingang van de bibliotheek.
.
Deze zinnen werden door Dionne Brand en haar adviseurs (een stadsdichter, of dichter laureaat heeft in Canada blijkbaar adviseurs) gekozen als een manier om nieuwsgierigheid op te wekken bij de bezoekers van de bibliotheek. Iets waar ik me helemaal in kan vinden, niet voor niets heeft de bibliotheek waar ik werk als motto ‘Voor nieuwsgierige mensen’.
.
Het volledige gedicht van Rosemary Sullivan:
.
Exile
.
One day a life stopped.
Was that It?
Shelved? Suspended on a hook?
.
A man packed a country
in a suitcase with his shoes
and left.
.
Travelling
the spaces in between—
the not-here the not-there:
.
what you had been
now sealed
in someone else’s story.
.
The dead end
with no return ticket
.
except in your head
so that nowhere
was quite real
.
and the sentence for life:
to look back.
.
Uit: Blue Panic. Black Moss Press, 1991, p 48
Gedichtenvanger of Poemcatcher
Breng gedichten onder de mensen
.
Waarschijnlijk ken je ze wel; de dreamcatchers, met draad en veren vormgegeven hangers die je dromen vangen (van oorsprong afkomstig bij de indianen van Noord Amerika). Menig huis of slaapkamer heeft er een hangen.
Gebaseerd op de dreamcather heeft de ‘stadsdichter’ van Edmonton (de hoofdstad van de Canadese provincie Alberta) een poemcatcher ontwikkeld. Anna Marie Sewell, de laureaatdichter van Edmonton lanceerde in september 2011 haar gedichtenvanger in het stadhuis van Edmonton. Deze houten boog met gedichtenvanger staat achter een tafel waarvan de poten gemaakt zijn van dichtbundels en waarop een boek ligt waarin de burgers van Edmonton hun gedichten of andere artistieke ingevingen kunnen noteren.
“The poem catcher is here for people of Edmonton to bring their impressions of what it is that makes Edmonton a place that we dream about, a place that we love, and a place that we call home,” aldus Sewell.
De ideeën, de woorden, de zinnen en de beelden gebruikt Sewell dan weer in haar stadsgedichten. Hierbij zal ze altijd op zoek zijn naar terugkerende thema’s in de bijdragen van de burgers van Edmonton.
Het gedichtenvanger project loopt tot het eind van haar termijn als laureaatdichter in juni 2013.
.













