Site-archief
In dit gevecht wint het leven
Dmitri Progov
.
De Russisch dichter en beeldend kunstenaar Dmitri Aleksandrovitsj Prigov was één van de pioniers van het Moskouse conceptualisme en is het meest bekend om zijn poëzie. Conceptuele kunst is een kunstvorm waarbij het idee ofwel het concept belangrijker is dan esthetische of materiaal-technische afwegingen. Denk hier bijvoorbeeld aan de urinoir van Marcel Duchamp.
Prigov (1940 – 2007) werd geboren in Moskou als zoon van een ingenieur en een pianiste. Zijn tienerjaren beleefde hij tijdens de periode van de Dooi onder Chroesjtsjov. Na het afmaken van de middelbare school werkte hij enige tijd als slotenmaker in een fabriek. In 1957 begon Prigov met het schrijven van poëzie, die later niet alleen in Rusland, maar ook in het Westen als samizdat (clandestien gedrukte en uitgegeven literatuur die als ongewenst werd beschouwd door de machthebbers) circuleerde.
Het conceptualistische idee vond bij Prigov uitdrukking in zijn bijna primitieve poëzie. Hij maakte veelvoudig gebruik van tautologie (het benadrukken van een woord met een ander woord dat (zo goed als) dezelfde betekenis heeft) en herhalend rijm en veronachtzaamde de regels van de interpunctie. Hierdoor komt de nadruk te liggen op de compositie van het gedicht. Prigov organiseerde zijn gedichten vaak in cycli, die uit tien tot twintig gedichten bestaan.
Eén van de genres dat hij veel gebruikte voor zijn gedichten, was dat van het alfabet (Azbuka), dat gebaseerd is op Kerk-Slavische gebeden. Ook zijn alfabetten waren dankbaar materiaal voor zijn voordrachten, waarvoor zijn typische manier van voordragen kenmerkend was. Opvallend is Prigovs enorme productiviteit: hij zag het als een project om in een tijdsbestek van dertig jaar 25.000 gedichten te maken, die hij overal opschreef: op vazen, decors, kladjes, veelal in een bijzondere grafische vormgeving. In 2005 had hij bijna 36.000 gedichten geschreven in verschillende genres, zoals epiek en lyriek.
.
In het café van het huis van de literatoren
Drinkt de militieman zijn bier.
Hij drinkt het op zijn gewone manier
zonder zelfs te kijken naar de literatoren.
.
Zij ook kijken niet naar hem.
Rond hem is het leeg en licht.
En al hun verschillende kunsten
Zijn bij hem zonder enig gewicht.
.
Hij stelt zich het voor, het leven,
Verschijnend in de vorm van de plicht.
Het leven is kort, de kunst is lang.
In dit gevecht wint het leven.
.
Crème de la crème
Poëziepodium Ongehoord!
.
Zondag 14 februari aanstaande zal het Ongehoord! podium plaats bieden aan een aantal bijzondere dichters. Zo zullen achtereenvolgens twee van de winnaars van de Ongehoord! gedichtenwedstrijd 2015 acte de presénce geven (beide zijn stadsdichters, de een van Capelle aan de IJssel, de ander van Woerden) en zij worden aangevuld met de kersverse streekdichter van het Westland en omstreken, een bekende dichter uit het circuit (en tevens programmeur van de Poëziebus dit jaar) en een sprankelende schrijfster van ultra korte verhalen. Voeg hierbij een prachtige zangeres/pianiste toe en je begrijpt waarom je zondag 14 februari niet weg kan blijven uit Rotterdam.
Miranda de Haan, Marco van der Bij, Marijke van Geest, Frans Terken, Liesbeth Mende en Meike Veenhoven verzorgen een prachtig programma op deze zondagmiddag. Natuurlijk is er een Open Podium, voor een ieder die ook graag even het toneel bestijgt om zijn of haar gedichten te laten horen.
Toegang is zoals altijd gratis. Op de 4e etage van de centrale bibliotheek van Rotterdam (naast station Blaak en de Markthal) in het auditorium. We beginnen om 14.00 uur en zullen rond 16.15 afronden.
ZICHTBAAR ALLEEN 