Site-archief
Middeleeuws dagboek van de liefde
Henric van Veldeke
.
In de kringloop kwam ik een alleraardigst boekje tegen getiteld ‘Middeleeuws dagboek van de liefde’ een vertaling van ‘Medieval; Lovers’ Book of days’ maar dan met Nederlandse gedichten en dichters. In dit boekje uit 1995 dat werd samengesteld en vertaald door Textcase in Groningen staan versjes en gedichten van middeleeuwse schrijvers en dichters. Of zoals op het boekje zelf te lezen staat: In dit dagboek vindt u een keur van Middelnederlandse liefdespoëzie, rijkelijk aangevuld met schitterende illustraties uit de middeleeuwen. De gedichten en de schilderijen hebben in de loop van zo’n vijf- tot zevenhonderd jaar niets aan schoonheid en zeggingskracht verloren.
Vaak zijn de dichters anoniem omdat er domweg geen namen bekend zijn van degene die het schreven en in een aantal andere gevallen staan er de namen bij van degene die het schreef. Zoals in het geval van Henric van Veldeke (uit de 12e eeuw).
.
Die minne bede ich
.
Die minne bede icht ende mane,
Die mich hevet verwonnen al
Dat ich die schonen daartoe spane
Dat zij mere mijn geval
Geschiedt mir als den zwane
De zinget als er sterven zal,
Zo verlieze ich teveel daarane.
.
Maar ook een alleraardigste versje van een anonieme schrijver uit de 13e eeuw:
.
O lieve herte,
Mij doet smerte
Uw verre wezen;
Waar ik u bij
Zo waar ik vrij
Ende al genezen.
.
Visuele gedichten
Freda Kamphuis
.
Bij De Slegte in Antwerpen kwam ik de bundel ‘Titel’ van Freda Kamphuis (1965) tegen en ik werd daar heel vrolijk van. ‘Titel’ uit 2014 is de tweede bundel van Freda Kamphuis die bij uitgeverij Voetnoot verscheen als 20ste deel in de reeks ‘Eigentijdse Poëzie’. De bundel bevat naast een aantal Haiku’s (Een dichtvorm van drie regels van vijf, zeven en vijf lettergrepen, en die traditioneel naar een jaargetijde verwijst) vooral een aantal bijzondere visuele gedichten waar ik vrolijk van werd. In de hedendaagse poëzie is het visuele gedicht, in de traditie van Paul van Ostaijen, steeds minder aanwezig. Alle reden voor mij om hier stil te staan bij de visuele gedichten van Kamphuis.
Freda Kamphuis verweeft poëzie en grafisch ontwerp in haar visuele gedichten op een verrassende manier waarbij ze de zeggingskracht van woord en beeld verkend en onderzoekt. Op haar blog http://freda-s-blog.blogspot.com is, naast de twee voorbeelden die ik hier plaats, nog veel meer over haar werk en haar poëzie te lezen.
.
You do something to me
Paul Weller
.
Een van de mooiste liefdesliedjes die ik ken is het nummer van Paul Weller ‘You do something to me’ van de CD ‘Stanley Road’ uit 1995. Weller (1958) werd bekend als zanger en bandlid van The Jam en The Style Council maar dit nummer is van daarna, toen hij als solo artiest doorging. In dit nummer is de tekst in harmonie met de muziek en waar sommige liedjes nogal eens lange tekststukken hebben of herhalen blinkt dit nummer uit in eenvoud maar wel eenvoud met veel zeggingskracht.
.
You do something to me
.
You do something to me, something deep inside
I’m hanging on the wire
for a love I’ll never find
You do something wonderful then chase it all away
Mixing my emotions that throws me back again
Hanging on the wire, I’m waiting for the change
I’m dancing through the fire,
just to catch a flame
An’ feel real again
You do something to me somewhere deep inside
I’m hoping to get close
to a peace I cannot find
Dancing through the fire
just to catch a flame
Just to get close to, just close enough
To tell you that…..
You do something to me something deep inside.
.
Verkiezing eerste streekdichter van het Westland e.o.
Marijke van Geest
.
Enige tijd geleden werd ik gevraagd door Schrijvers tussen de kassen, om in de jury plaats te nemen van de verkiezing van de eerste streekdichter van het Westland. Samen met dichter Joz Knoop, collega bibliotheekdirecteur Renske van Kooij, Alphons de Wit (oud gemeenteraadslid en columnist) en Ties Elzenga (oud burgemeester van Naaldwijk) hebben wij begin van deze maand de inzendingen uitvoerig bestudeerd en besproken en van de 7 inzenders stap er één met kop en schouders bovenuit.
Gisteravond tijdens een zeer goed georganiseerde en feestelijke avond werd dan de eerste streekdichter van het Westland gekozen en dat werd Marijke van Geest. In het juryrapport schreef de jury:
Unaniem werd deze dichter gekozen door alle juryleden als de onbetwiste nummer 1. Zowel in muzikaliteit, zeggingskracht, actualiteit en het vermogen zaken poëtisch te verwoorden steekt deze dichter er boven uit. De jury was vooral zeer te spreken over het bijzonder fraaie gedicht ‘Besmette grond’ daarnaast sprak het gedicht over het Westland bij allen tot de verbeelding.
Uit alles wat deze dichter instuurde blijkt een groot poëtisch talent. Deze dichter zal een waardige eerste streekdichter zijn voor het Westland en omstreken. Nummer twee en drie werden Nico van de Wetering en Wim Duijvesteijn.
Een van de gedichten die Marijke van Geest had ingezonden wil ik graag met jullie delen. Het is het gedicht ‘Besmette grond’.
.
Besmette grond
.
Wat groeit nog op
met bloed besmette grond
wie legt het zwijgen op
wie snoert de mond
wie zijn de sprakelozen
.
aan welke wetsteen
wordt het zwaard geslepen
wie heft het op
wie heeft door haat gegrepen
de slachtoffers gekozen
.
welk vuur is heet genoeg
om wapens om te smeden
wie durft het aan
wie offert hoop op vrede
aan de hopelozen
.
met elke strijdbijl
kun je ook bomen hakken
wie bouwt een huis
wie maakt van verse takken
een thuis voor schuldelozen?
.
Optreden van Dwaalkat
Cultuurwethouder Marga de Goeij en Ties Elzenga de juryvoorzitter worden geïnterviewd.
Joz Knoop en oud stadsdichter van Leiden, Jaap Montagne worden geïnterviewd.
Marijke van Geest krijgt de prijs uitgereikt door wethouder Marga de Goeij
De nieuwe streekdichter van het Westland Marijke van Geest.
Marijke zal op het Ongehoord! podium op 14 februari voordragen(zie http://www.stichtingongehoord.com)
ZICHTBAAR ALLEEN 