Waardeloze beelden
Bram Vermeulen
.
De zanger, componist, cabaretier, volleyballer, kunstschilder en liedschrijver Bram Vermeulen (1946 – 2004) was, zo blijkt uit de dingen die hij deed, een zeer veelzijdig mens. Ik heb verschillende herinneringen aan hem, van Neerlands Hoop, zijn mooie liedjes tot aan een programma op televisie waarin hij naar de zuidwesthoek van Vlaanderen reisde op zoek naar overblijfselen van de Eerste Wereldoorlog (vooral de scene waarin hij middenin een akker gewoon begint te graven en daar op iets meer dan een meter diepte allerlei overblijfselen tegenkomt zoals onderdelen van uniformen, wapens en munitie).
Tegenwoordig wordt Bram Vermeulen door een grote groep mensen vooral ook gewaardeerd om zijn prachtige liedjes. In 1995 won hij met ‘Een doodgewone jongen’ de Annie M.G. Schmidtprijs voor het beste kleinkunstlied. Ook kreeg hij enkele Edisons voor albums als ‘Doe het niet alleen’ en ‘Bram Vermeulen’.
Vlak na zijn dood vindt zijn geliefde Shireen Stroker op haar computer een ‘boek’ die Bram haar voor zijn overlijden heeft toegestuurd met de titel ‘RUST!’. In 2005 wordt dit als boek uitgegeven en in RUST! staan allerlei literaire teksten van Bram, waaronder veel liedteksten en gedichten. Uit deze bundel heb ik gekozen voor het prachtige ‘Waardeloze beelden’ waarin een heel mooie melancholische ondertoon zit.
.
Waardeloze beelden
.
De lage gele zon over de heuvels.
Een meisje met mijn trekharmonica.
Glimmende varens onder in een bos.
Het eindeloze koren van Noord-Frankrijk.
.
Het uitzicht van een steiger op een meer.
Een zwarte hond in een groene wei.
Drie zoons met hun vader op de hei.
Mijn lief, lang voor zij dat was van mij.
.
Waardeloze beelden voor een ander
waar ik uit besta.
Een stapel foto’s in een la.
.
Het uitzicht uit een raam waar ik niet meer woon.
Drie stenen op elkaar in een rivier.
Een kleine vrouw op een breed leeg strand.
Twee oma’s samen op een bank.
.
Een pratende groep mannen op een plein.
Een wolk die rolt over een kam.
Een tekening van een kind van twee.
Een zwarte hond in een blauwe zee.
.
Waardeloze beelden voor een ander
waar ik uit besta.
Een stapel foto’s in een la.
.
En het is oppassen,
als een bos heel stil is,
als ik de rivier hoor,
als het vuur glanst in mijn glas.
Dan winnen die beelden één voor één
en ben ik niet meer dan wie ik was.
.
Geplaatst op 9 april 2019, in Dichtbundels, Favoriete dichters, Muziek, Poëzie in songteksten en getagd als 1946, 1995, 2004, 2005, akker, albums, Annie M.G. Schmidtprijs, boek, Bram Vermeulen, cabaretier, componnist, computer, dichtbundel, dichter, Doe het niet alleen, Edison, Een doodgewone jongen, Eerste wereldoorlog, foto's, gedicht, gedichten, gedichtenbundel, kleinkunst, kunstschilder, liedjes, liedjesschrijver, liedteksten, literaire teksten. geliefde, munitie, Neerlands Hoop, overlijden, poëzie, poëziebundel, programmamaker, Rust, Shireen Stroker, uniformen, Vlaanderen, volleyballer, Waardeloze beelden, wapens, zanger. Markeer de permalink als favoriet. 3 reacties.
ZICHTBAAR ALLEEN 
De eeuwig bescheiden Bram Vermeulen,maar een pracht gedicht,waar ik een tijdje in de zon zal van genieten,dank je!
Ik ken hem vooral van zijn mooie liedjes, eigentijds, en toch ook tijdloos, de Bram Vermeulen, hij mocht er zijn, evenals al die andere kleinkunstenaars zoals hem, vandaag en heden ten dage wat uit het gezichtsveld, die mensen uit de kleinkunstkring misschien, maar voor mij nog springlevend dankzij hun liedjes, de Vlamingen, de Nederlanders, et les Français, oui, eux aussi, bedankt dat ik jullie mensen mag kennen, en tot ziens, xxx.
Pingback: Dagboeken | ZICHTBAAR ALLEEN