Site-archief

Het orakel

Menno van der Beek

.

In literair tijdschrift Liter, nummer 104 uit 2022 lees ik het gedicht ‘Het orakel’ van de Rotterdamse dichter Menno van der Beek (1967). Een wonderlijk maar mooi gedicht met een boodschap waarvan ik nog niet zeker ben wat ie nou precies is. Menno Van der Beek werd opgeleid tot organisch chemicus. Hij is werkzaam als computerprogrammeur. Vanaf 2002 is hij medewerker aan een langlopend her-vertaalproject van alle Hebreeuwse psalmen.

Van der Beek is poëzieredacteur van het literaire tijdschrift Liter. Hij was onder andere ook medewerker van Woordwerk (een netwerk van schrijvers, dat samenwerkt met vormgevers en fotografen), Zulma (tijdschrift voor jong literair en grafisch talent), Meander en Rottend Staal.

Van der Beek debuteerde in 1999 met de bundel ‘Vergezocht’ waarna nog een aantal bundels zouden volgen. Zijn laatste bundel is uit 2020 en heeft als titel ‘Naar de maan’, een in oblong formaat gedrukte bundel waarin een cyclus staat (tien kwatrijnen met een staartregel) waarin bespiegelingen zijn opgetekend, genoteerd in de laatste tellen voor het vertrek, van iemand die misschien wel naar de maan gaat. Gedichten van Van der Beek zijn daarnaast opgenomen in verschillende bloemlezingen.

.

Het orakel

.

Jij zei niet veel, je ging de deur uit met

je zware aktentas met initialen

en links en rechts een cijferslot: je hebt

het allemaal al van tevoren aan zien komen

.

want het was jouw idee, dat ik met hem ging praten:

hij was een kennis van je, deze psychiater,

.

die van mijn kleine ziel geen groot probleem maakte-

in plaats daarvan leerde de man mij schaken

.

en hij had ook een Vliegend Hert, een dode kever,

twaalf centimeter groot gestold op tafel liggen:

.

die tor in plastic gieten, had hij zelf gedaan,

en net niet goed, het blok zat vol met belletjes.

.

Het leek mij helder, dat het ding voor mij was,

maar toen ik het op die manier ook vastpakte

.

zei hij geen woord- ik mocht het beest weer neerleggen

en ik was uitgeschaakt, dus ik ging bij hem weg:

.

de koning, die moest dood, zoveel was duidelijk,

en wie iets wil bewaren, die moet rustig gieten

.

want anders krijg je belletjes en daarom werkt het niet.

.

 

 

Dichter over dichter

William Carlos Williams

.

De meeste dichters kennen veel andere dichters. Hun netwerk is vaak groot. Hierdoor komt het met enige regelmaat voor dat er een gedicht voor of over een andere dichter wordt geschreven. Maar het komt ook voor dat dichters schrijven over een dichter die wordt bewonderd of in dit geval over een dichter die is overleden. In de bundel ‘Bernlef voorgoed gedichten 1960 – 2010’ van dichter, schrijver J. Bernlef staat het gedicht ‘In memoriam William Carlos Williams’.

William Carlos Williams (1883 – 1963) is een van de belangrijke Amerikaanse dichters van de eerste helft van de 20e eeuw. Williams ontwikkelde een duidelijk idee van waaruit hij zijn gedichten schreef. Hij wilde naar een typisch Amerikaanse poëzie: uitgaand van de Amerikaanse taal en zich baserend op het alledaagse leven in Amerika. Williams wilde een heel directe poëzie die aansloot bij de werkelijkheid zoals ze is, en hij had dan ook een afkeer van het gebruik van metaforen en symbolisme in poëzie. De invloed van Williams als dichter groeide langzaam in de jaren ’20 en ’30. In de jaren ’50 ontstond een heel nieuwe belangstelling voor Williams toen hij door dichters van de Beat Generation, zoals Allen Ginsberg, speciale waardering kreeg.

.

In memoriam William Carlos Williams

.

in de tram gedichten
van William Carlos Williams
zitten lezen zoals je
.
de krant leest, bijna stui-
tend in hun feitelijkheid
een kaart van een collega
.
ontvangen Flossie (zijn
vrouw) in bad schapen
over een brug wuivend een
.
man in een tuin William
Carlos Williams schrijft wat
hij ziet als een recept
.
‘de wereld vertoont geen symp-
tomen waarom dan zouden
wij willen genezen wat in
.
ons
huist er zijn geen problemen
een constructiefout in het glas
.
geeft nog geen recht over god
te spreken’ – getekend dokter
William Carlos Williams
.
in zijn achtertuin bezig een
heg bij te knippen in zijn voor-
tuin een grashalm te zien in het
.
licht van 2.15 u. n.m.
dat niet discrimineert in
het licht van zijn naderende
dood
.

Goodreads

Poëzie op Goodreads

.

Op 14 februari 2012 schreef ik al eens over Goodreads. http://www.goodreads.com/  is een soort digitaal netwerk van lezers. Een soort Facebook over boeken en literatuur. Wat mij vooral aantrekt in Goodreads is het feit dat je je eigen leesgedrag kunt archiveren en anderen kunt voeden en enthousiasmeren over boeken.

Toch gebruik ik Goodreads het meest voor het discussieforum. Met name de Poetryforums zijn zeer lezenswaardig. Zo is er elke maand rond een thema een poëziewedstrijd (wel alles in het Engels) maar de poëzie die gepost wordt is de moeite waard om te lezen.

Een voorbeeld van een finalist voor de maand juli Sara C. (Koeeoaddi).

.

At Home with the Dead

The afterlife at 2 am
is a closed system of memories, a flashlight
that flicks away from the grey contrivance
of consciousness

and lights up another
room where you have been
all along, where you are right
now, unaware of this restless

house, listening to Ruby Tuesday
with your legs crossed under you
and every possible year in your face.

I do not claim I can see you
reading maps with a magnifying glass,
a glass of bourbon on the butcher block
table in this kitchen of yours

that is mine now. I do hear the melody
of an alto recorder that suggests your presence,
though I insist I believe none of it

except your impatient nod
to our old debate, that yesterday
is not gone and matters.

.

Goodreads.com_1-600x280

 

Goodreads social

Hoe publiceer ik mijn poëzie?

Enige tips

.

Voordat je dit gaat lezen wil ik je wijzen op mijn eigen uitgeverij van poëzie MUG books. Toen ik dit bericht schreef was ik nog niet zover maar inmiddels is MUG books actief als uitgeverij van E-bundels en bundels op papier. Alle informatie is te vinden op http://www.mugbookpublishing.wordpress.com of op facebook onder Wouter Vanheiningen. (aanvulling 16 april 2014).

Iedere dichter droomt ervan ooit een keer een bundel uit te geven. Er zijn er die daar alles voor over hebben. Zo zijn er nogal wat dichters die in de (commerciële) val lopen van kleine uitgeverijen die beloven dat je gedicht wordt geplaatst in een verzamelbundel met als voorwaarde dat je een minimaal aantal exemplaren van zo’n verzamelbundel van ze koopt. Niks mis mee, ook ik heb dat een keer gedaan maar weet dat je voor de gek gehouden wordt. Je betaalt veel geld voor een bundel waarin een ieder wordt gepubliceerd zolang hij of zij maar mee betaalt. Als je dit allemaal niks kan schelen zijn er op het internet genoeg van dit soort initiatieven te vinden.

.

Dan zijn er dichters die het via de ouderwetse manier doen. Gedichten opsturen naar een nationale uitgeverij in de hoop dat ze genoeg opvallen of kwaliteit bezitten zodat ze door deze uitgeverij gepubliceerd worden. Ook dit is een prima mogelijkheid maar weet dat er nauwelijks poëzie wordt uitgegeven door de nationaal opererende uitgeverijen, als dit al gebeurt zijn het meestal de gevestigde namen en de schaarse debuten die er uitkomen worden in minimale oplages uitgegeven en de verdiensten zijn dus navenant.

.

Als de moed je nu in de schoenen is gezakt zou ik je vooral willen aanraden door te lezen. Want er zijn wel degelijk manieren. Als je dit blog regelmatig leest weet je dat er podia zijn waarop je kunt voordragen (open podia) daar kun je kijken of je poëzie aanslaat bij mensen, je kunt er contacten opdoen met andere dichters en van hun ervaringen leren. Maar er is meer.

.

In Nederland zijn er vele kleine uitgeverijen die poëzie uitgeven. Tegen de stroom in zou ik bijna zeggen maar dat is niet waar. Ze kennen de markt weten hoe ze je als dichter verder kunnen helpen en geven bundels uit in kleine oplages zodat de risico’s beperkt blijven. Jij als dichter hebt daarnaast natuurlijk de taak om jezelf te promoten door voor te dragen, je poëzie gepubliceerd te krijgen in (digitale) magazine’s en op Internet. Ook daar zijn vele mogelijkheden voor. Op dit blog heb ik er in de loop van de jaren al vele de revue laten passeren. Er zijn zelfs initiatieven waarbij je 1 of 2 exemplaren van een bundel kan laten drukken als je niet zo nodig een oplage wilt.

.

Er zijn natuurlijk een aantal zaken die je bekendheid (en die van je poëzie) versnellen. Hieronder een paar tips.

– Stuur werk op naar literaire magazine’s met de vraag of ze het willen publiceren. De meeste magazine’s zullen, als ze dit niet doen, je    uitleggen waarom niet, hier van kun je leren. Als ze je wel publiceren weet je dat je op de goede weg bent

– Publiceer zelf op een blog of website maar ook op Facebook je poëzie zodat mensen er kennis van kunnen nemen

– Bouw via de sociale media aan een netwerk. Veel dichters en (kleine) uitgeverijen zijn actief op Facebook en Twitter

– Doe mee aan poëziewedstrijden, ook hiervan kun je leren en als je wordt genomineerd of je valt in de prijzen is dit een enorme stimulans om door te gaan.

– Informeer jezelf. Zoek op internet naar kleine poëzie-uitgeverijen zodat, wanneer je de stap wilt zetten, je weet bij wie je moet zijn.

– Lees literaire tijdschriften (bijvoorbeeld via je bibliotheek), hierin staat vaak informatie en tips hoe je een betere schrijver of dichter wordt.

– Blijf positief. Zelfs als men iets negatiefs of vervelends over je schrijft, geloof in jezelf maar ben ook bereid te leren en jezelf te verbeteren.

– Draag voor op podia en open podia. Ga naar poëziepodia als publiek. Dit zijn de plaatsen waar dingen gebeuren. Begin met het kleine.

– Wees niet schuchter. Als je een publicerend dichter wilt benaderen met de vraag of deze je poëzie eens wil lezen en daar iets over wil zeggen moet je dat gewoon doen. Nee heb je , ja kun je krijgen.

.

Er zijn vast nog veel andere manieren en wegen om tot publicatie te komen. Heb je zelf nog goede suggesties? Reageer dan op dit bericht en veel succes!