Site-archief
Je lippen zijn zo zacht
Eva Meijer
.
Meestal debuteren dichters na een periode van schrijven, voordragen, publiceren in tijdschriften of digitaal. Een enkele keer komt een debuut na een lang leven van publiceren van alles behalve poëzie. Zo’n geval is Eva Meijer (1980 ). Meijer is filosoof, kunstenaar, schrijver, en singer-songwriter. Ze schreef vijftien boeken – romans, essays en academische filosofie – en haar werk is vertaald in meer dan twintig talen. Haar werk werd meerdere keren genomineerd voor verschillende prijzen (Libris Literatuurprijs, de ECI Literatuurprijs, de Vondel vertaalprijs en de International Dublin Literary Award) en ze won de Lezersprijs van de BNG Bank Literatuurprijs en de Halewijnprijs.
En nu, na alles wat ze al heeft bereikt op muzikaal, filosofisch en literair gebied, is er haar debuut als dichter met de bundel ‘Het witste woord’ dat pas geleden verscheen. Hoewel de bundel goed onthaald werd (zo was het de clubkeuze van poëzietijdschrift Awater) is er ook wel wat kritiek te horen. Zoals op het gedicht ‘Zee me’ (al zo vaak gedaan en daardoor niet verrassend of origineel) en op het eenregelige gedicht ‘Misschien’ dat wat nietszeggend is.
Gelukkig is er ook veel te genieten in deze bundel. Onder andere het gedicht ‘Je lippen zijn zo zacht’. Een liefdesgedicht Dat mij zeer kan bekoren.
Je lippen zijn zo zacht
.
Je lippen zijn zo zacht. Wat schud je met je hoofd?
Je vingers om mijn pols. Je zegt: niet weggaan. En gaat weg.
Je lippen zijn zo zacht.
.
Wat zich uitvouwt om ons heen. De regen en de velden, geel en grijs
en grijs en groen – je zij, je arm, je bovenbeen. Dat blauwe overhemd.
Het gras is hoog, het buigt.
.
Je lippen zijn zo zacht, je houdt mijn hand zo vast.
De hond loopt door een plas. We missen woorden voor het blijven.
.
Waarom kijk je naar het pad? En schuin en niet naar mij.
En ook niet naar de vogels.
Je huid zit achter stof.
.
Waarom kijk je zo naar mij? Er valt motregen op je woorden.
Je moet nog leren om te blijven. Leren kijken naar dat ene.
.
Maar we hebben alle tijd. En je lippen zijn zo zacht net als je ogen.
.
Het literaire tijdschrift
Creatief schrijven
.
Ik krijg zo nu en dan de vraag van dichters hoe ze verder kunnen komen met hun poëzie. En met verder komen bedoelen ze dan bekender worden bij een groter publiek. Aan de ene kant liggen er genoeg kansen in het digitale domein. Er zijn vele social media groepen waar poëzieliefhebbers en dichters elkaar ontmoeten en waar ze hun poëzie kunnen delen en publiceren. Zelf ben ik meer dan 15 jaar geleden begonnen met dit blog om bekendheid te geven aan het feit dat ik mijn debuutbundel ‘Zichtbaar alleen’ had gepubliceerd (vandaar de naam van dit blog). Op Facebook zijn vele groepen actief, op Instagram zijn heel veel beginnende dichters actief (lees hier, hier en hier mijn columns op de site van Meander over Instagram en poëzie) en via vlogs, blogs en podcasts liggen er ook genoeg mogelijkheden.
Toch bemerk ik ook dat dichters het liefst hun poëzie op papier terug kunnen lezen. Dat is bijvoorbeeld één van de redenen dat MUGzine, het mini-poëziemagazine dat ik samen met Poetry Affairs, BRRT-Graphic.Design en een onafhankelijke redactie uitgeef, ook op papier verschijnt (evenals digitaaloverigens) Gelukkig zijn er in Nederland en Vlaanderen heel wat literaire- en poëzietijdschriften en -magazines die werk opnemen van schrijvers en dichters en dit publiceren (op papier en digitaal).
Een mooi overzicht van al die tijdschriften en magazines vind je op de website van Creatief schrijven. Hier vind je Nederlandse en Vlaamse tijdschriften en links naar hun websites. Ik mag graag deze websites bezoeken maar ook zeker de verschillende tijdschriften en magazines lezen. Dat kan in grote bibliotheken, de Hendrik Conscience Bibliotheek in Antwerpen en de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag gewoon gratis.
Kluger Hans is een goed voorbeelbeeld van een literair tijdschrift. In Kluger Hans #43 staat een gedicht van Elsbet De Pauw (1998). Zij schrijft poëzie, essays en proza. Ze behaalde een master in de Vergelijkende Moderne Letterkunde aan Universiteit Gent en werkt mee aan Pardon!, een zine over intersectioneel feminisme. Haar verscheen o.a. in De Internet Gids, Deus Ex Machina, De Reactor en de Volkskrant.
.
ze sterft in negen aanblikken
of dat hoopte je toch want in deze stad is ze springlevend als gasolie en altijd nabij
je probeert haar te vinden in eender welke gedaante – een magere jongen,
een oude krommerd in trainingsvest, een dertiger met hetzelfde haar
en iedere vergissing krast, haar mond vormt het centrum van de wereld
dat is niet goed, zegt iemand
zo moet je het niet doen
.
maar wanneer het zwijgen zich in haar lippen heeft vastgebeten is het ook in de wereld, ook bij jou koud
dat is niet goed, zeg je tegen jezelf
en je bent bang, omdat je overal in bent gaan leven en nergens meer lijkt uit te kruipen
.
kleine oogjes hebben zich in je gezicht vastgeprikt, zonder masker lijk je op een molletje
‘s avonds woel je door de tunnels onder de grond, voltrek je in je eentje een ondergrondse rouwstoet
door de stad voor alles wat is doodgegaan
.
Het literaire tijdschrift en MUG
Wat wil MUGzine?
.
Tijdens een overleg over MUGzine kwam de vraag naar voren waarom we MUG maken en met welk doel. In het kort is MUG het gevolg van een gesprek waarin de ene partij https://mugbookpublishing.wordpress.com/de wens uitsprak een klein poëziemagazine uit te geven en de andere partij (https://poetryaffairs.nl/) de kennis en de inzichten had in het opzetten, vormgeven en publiceren van een (digitaal) tijdschrift.
Maar welke kant we op wilden met http://mugzines.nl/, hoe het minipoëziemagazine er moest gaan uitzien, welke vorm het moest krijgen, welke mensen konden gaan bijdragen, daar hadden we het niet over. Tot het overleg waarin we ons zelf deze vragen stelden. Ik moest aan dit laatste overleg denken toen ik de masterscriptie van V.J. Drost uit 2008 las. Het betreft hier een scriptie over de functie van het literaire tijdschrift in de literaire wereld. Onderwerp van het onderzoek waren 10 gesubsidieerde Nederlandse literaire tijdschriften ( in de periode 2002 – 2007). te weten: Bunker Hill. De Revisor, De Gids, Liter, De Tweede Ronde, Hollands Maandblad, Parmentier, Passionate, Raster en Tirade.
“De acht aannames laten zien dat de functie van het literaire tijdschrift onduidelijk is. Het is in ieder geval geen kweekvijver, want slechts een klein aantal auteurs debuteert. Het aantal redactieleden dat publiceert in de literaire tijdschriften is zelfs groter dan het aantal debutanten. Daarnaast hebben de tijdschriften vrijwel allemaal een groep auteurs of redacteuren die regelmatig publiceren én tijdschriftvast zijn. Er kan dus gesteld worden dat het literaire tijdschrift eerder een plek is waar redactieleden en gerenommeerde auteurs publiceren en dat het in hun belang is dat de tijdschriften bestaan.”
Ook schrijft Drost:
“Tijdens het onderzoek zijn een aantal tijdschriften naar voren gekomen als plekken waar auteurs voor het eerst publiceren, zoals Op ruwe planken, Nymph, Lava, Krakatau en De Poëziekrant. Het is interessant om in vervolgonderzoek aandacht te besteden aan deze veelal ‘jonge’ initiatieven in vergelijking tot de toch ‘oudere’ gesubsidieerde literaire tijdschriften. Aan de opkomst van de e-zine is bij de dataverzameling van dit onderzoek geen aandacht besteed. Wellicht werpt een onderzoek naar e-zines een nieuw licht op de interactie tussen auteurs, publiek, redacteuren en uitgeverijen.”
Kom ik terug op MUGzine. Ik denk dat je kunt stellen dat MUGzine een (klein) gat vult dat nog open stond. MUG wil een poëtisch magazine zijn waar dichters van verschillende pluimage een stem krijgen. Met een oog voor kwaliteit en voor vernieuwing. Een magazine dat niet elke keer hetzelfde is. Dat qua vorm en inhoud zichzelf en de lezer wil verrassen. Waar gevestigde maar zeker ook talentvolle nieuwe namen een plek kunnen krijgen om poëzie te publiceren. In die zin beweegt MUGzine zich tussen de gevestigde bladen en de hierboven genoemde magazines. Toegegeven, de redacteuren zijn aanwezig in de MUG’s die tot nu toe zijn gepubliceerd maar ook dit is geen vast gegeven.
En omdat ik altijd met een gedicht wil eindigen, een gedicht over de mug van Meleagros (140 – 70 voor Christus) getiteld ‘Aan een mug als postiljon d’amour’.
.
Aan een mug als postiljon d’amour
.
Vlieg voort, o mug, mijn snelle bode en fluister
Aan de oren van Zenophila héél zacht,
‘Gij slaapt, vergetend lief, hij waakt en wacht.’
Vlieg voort, vlieg voort, mijn zangster zoet, maar luister:
Spreek zacht en wil haar slaapgenoot niet wekken,
Dat gij niet wekt mijn ijverzucht’ge trots.
Als gij haar hier brengt, mug, geef’k u een knots,
En ‘k zal u met een leeuwehuid bedekken.
.
.
Ook een Luule publiceren?
Poëzie op Instagram
Wie het allereerste MUGzine heeft gelezen tot en met de allerlaatste pagina, ziet op de achterkant een bericht van @Luule. Luule betekent poëzie in het Estisch. Wij leenden Luules naam, omdat ze zo leuk klinkt. Voegden er een puntje aan toe.
Alle Luules die tot nu gepubliceerd zijn, zijn gemaakt door de makers en bedenkers van MUGzine en Luule; Marie-Anne van Poetry Affairs en ik zelf namens MUGbooks (en vormgegeven door Bart van BRRT. Wat nou als je zelf een luule hebt gevonden? Wil je dat wij ons over haar ontfermen, stuur dan je vondst naar mugazines@yahoo.com. Wie weet zie je jouw luule dan terug op https://www.instagram.com/l.uule.
Literair en poëtisch leesvoer
Website met literaire tijdschriften
.
Op internet zijn veel, heel veel website te vinden over literatuur en poëzie. Je bent op dit moment op zo’n website. Veel liefhebbers van poëzie en beginnende dichters doen hun eerste stappen op poëtisch gebied dan ook op internet. Via fora, gedichtensites, blogs of poëzie websites publiceren zij hun ‘pennenvruchten’.
Toch merk ik bij vrijwel elke dichter, beginnend, amateur, semi-professioneel en professioneel de behoefte om op papier gepubliceerd te worden. Bij mij is dat niet anders. Als je op papier gepubliceerd bent telt het ineens lijkt het wel. Nu is het niet iedereen gegeven om een bundel uit te geven, al zijn er tegenwoordig vele mogelijkheden om in eigen beheer of bij kleine uitgeverijen toch een bundeltje te publiceren.
Gelukkig zijn er ook papieren magazines waarin je zou kunnen publiceren. De lat ligt hiervoor vaak wel wat hoger maar wie niet waagt..
In Nederland en in België zijn er vele tijdschriften en magazines waar je je poëzie naar toe kunt sturen. De verschijningsfrequentie is bij elk magazine anders en ook de voorwaarden liggen heel divers. Wil je je hierin verder inlezen dan kun je heel goed terecht bij http://www.literairetijdschriften.org/#1
en de redacties van de verschillende Nederlands- en Friestalige literaire tijdschriften.
Op deze website 37 literaire magazines en tijdschriften met allerlei informatie over kosten, hoe in te zenden, een inhoudsopgave van het laatste nummer en nog veel meer.
Op http://detijdschriften.be/wp/ staat een overzicht van de Vlaamse tijdschriften (als aanvulling op literairetijdschriften.org) waar nog veel informatie te vinden is.
.
Hoe publiceer ik mijn poëzie?
Enige tips
.
Voordat je dit gaat lezen wil ik je wijzen op mijn eigen uitgeverij van poëzie MUG books. Toen ik dit bericht schreef was ik nog niet zover maar inmiddels is MUG books actief als uitgeverij van E-bundels en bundels op papier. Alle informatie is te vinden op http://www.mugbookpublishing.wordpress.com of op facebook onder Wouter Vanheiningen. (aanvulling 16 april 2014).
Iedere dichter droomt ervan ooit een keer een bundel uit te geven. Er zijn er die daar alles voor over hebben. Zo zijn er nogal wat dichters die in de (commerciële) val lopen van kleine uitgeverijen die beloven dat je gedicht wordt geplaatst in een verzamelbundel met als voorwaarde dat je een minimaal aantal exemplaren van zo’n verzamelbundel van ze koopt. Niks mis mee, ook ik heb dat een keer gedaan maar weet dat je voor de gek gehouden wordt. Je betaalt veel geld voor een bundel waarin een ieder wordt gepubliceerd zolang hij of zij maar mee betaalt. Als je dit allemaal niks kan schelen zijn er op het internet genoeg van dit soort initiatieven te vinden.
.
Dan zijn er dichters die het via de ouderwetse manier doen. Gedichten opsturen naar een nationale uitgeverij in de hoop dat ze genoeg opvallen of kwaliteit bezitten zodat ze door deze uitgeverij gepubliceerd worden. Ook dit is een prima mogelijkheid maar weet dat er nauwelijks poëzie wordt uitgegeven door de nationaal opererende uitgeverijen, als dit al gebeurt zijn het meestal de gevestigde namen en de schaarse debuten die er uitkomen worden in minimale oplages uitgegeven en de verdiensten zijn dus navenant.
.
Als de moed je nu in de schoenen is gezakt zou ik je vooral willen aanraden door te lezen. Want er zijn wel degelijk manieren. Als je dit blog regelmatig leest weet je dat er podia zijn waarop je kunt voordragen (open podia) daar kun je kijken of je poëzie aanslaat bij mensen, je kunt er contacten opdoen met andere dichters en van hun ervaringen leren. Maar er is meer.
.
In Nederland zijn er vele kleine uitgeverijen die poëzie uitgeven. Tegen de stroom in zou ik bijna zeggen maar dat is niet waar. Ze kennen de markt weten hoe ze je als dichter verder kunnen helpen en geven bundels uit in kleine oplages zodat de risico’s beperkt blijven. Jij als dichter hebt daarnaast natuurlijk de taak om jezelf te promoten door voor te dragen, je poëzie gepubliceerd te krijgen in (digitale) magazine’s en op Internet. Ook daar zijn vele mogelijkheden voor. Op dit blog heb ik er in de loop van de jaren al vele de revue laten passeren. Er zijn zelfs initiatieven waarbij je 1 of 2 exemplaren van een bundel kan laten drukken als je niet zo nodig een oplage wilt.
.
Er zijn natuurlijk een aantal zaken die je bekendheid (en die van je poëzie) versnellen. Hieronder een paar tips.
– Stuur werk op naar literaire magazine’s met de vraag of ze het willen publiceren. De meeste magazine’s zullen, als ze dit niet doen, je uitleggen waarom niet, hier van kun je leren. Als ze je wel publiceren weet je dat je op de goede weg bent
– Publiceer zelf op een blog of website maar ook op Facebook je poëzie zodat mensen er kennis van kunnen nemen
– Bouw via de sociale media aan een netwerk. Veel dichters en (kleine) uitgeverijen zijn actief op Facebook en Twitter
– Doe mee aan poëziewedstrijden, ook hiervan kun je leren en als je wordt genomineerd of je valt in de prijzen is dit een enorme stimulans om door te gaan.
– Informeer jezelf. Zoek op internet naar kleine poëzie-uitgeverijen zodat, wanneer je de stap wilt zetten, je weet bij wie je moet zijn.
– Lees literaire tijdschriften (bijvoorbeeld via je bibliotheek), hierin staat vaak informatie en tips hoe je een betere schrijver of dichter wordt.
– Blijf positief. Zelfs als men iets negatiefs of vervelends over je schrijft, geloof in jezelf maar ben ook bereid te leren en jezelf te verbeteren.
– Draag voor op podia en open podia. Ga naar poëziepodia als publiek. Dit zijn de plaatsen waar dingen gebeuren. Begin met het kleine.
– Wees niet schuchter. Als je een publicerend dichter wilt benaderen met de vraag of deze je poëzie eens wil lezen en daar iets over wil zeggen moet je dat gewoon doen. Nee heb je , ja kun je krijgen.
.
Er zijn vast nog veel andere manieren en wegen om tot publicatie te komen. Heb je zelf nog goede suggesties? Reageer dan op dit bericht en veel succes!
ZICHTBAAR ALLEEN 