Site-archief

Dag 13

Federico Garciá Lorca

.
In De Tweede Ronde, jaargang 1 uit 1980, zijn een aantal gedichten opgenomen van de Spaanse dichter Federico Garciá Lorca (1898-1936). De gedichten werden vertaald door Dolf Verspoor. Het gedicht ‘Qasida van de liggende vrouw’ lees je hieronder. Qasida is een oud Arabisch woord en een vorm van poëzie , vaak vertaald als ode . De qasida ontstond in de pre-islamitische Arabische poëzie en ging over naar niet-Arabische culturen na de Arabische moslimexpansie.

Qasida van de liggende vrouw

.

Je naakt zien is weer denken aan de aarde.
De aarde glad, van zijn paarden ontdaan.
Zonder een oeverriet, gave gestalte,
dicht voor het komende: zilver de grens.
.
Je naakt zien is de siddering begrijpen
van regen zoekend naar een tere loot,
de koorts der zee met het eindeloos voorhoofd
die nooit de glans zal vinden van zijn wang.
.
Het bloed zal daveren door de alkoven,
stormenderhand met fel fonkelend zwaard –
maar waar een hart van padde ligt verscholen
of het viooltje, zul je nooit verstaan.
.
Je buik is één verwoed gevecht van wortels,
je lippen onomlijnde dageraad.
Onder de lauwe rozen van je slaapstee
wachten de doden kreunend op hun beurt.
.
.

Dag 11

Jean Pierre Rawie

.

Vandaag uit de bundel ‘Handschrift’ uit 2017 van Jean Pierre Rawie (1951) het gedicht ‘Zo’n dag’.

.

Zo’n dag

.

Aan wie ik ook maar dacht vandaag was dood,
terwijl de landerijen en de steden
gestaag langs het beslagen treinraam gleden
en het om beurten miezerde en goot.

Al menig lief is langer overleden
dan dat ze mij verdriet of vreugde bood.
Ik reis alleen en mis mijn reisgenoot,
met wie ik elke windstreek heb doorsneden.

Zo’n dag. Ik deed het niet met opzet, maar
ik zag zelfs het gezicht van vaag bekenden,
wier naam mij bij hun leven reeds ontschoot.

Ik zag mijn vader in elk handgebaar.
Het regende. Waar ik mij keerde of wendde,
aan wie ik ook maar dacht vandaag was dood.

 

.

Dag 10

Ruth van Rossum

.

Dag 10 en vandaag een dichter die ik nog niet kende, Ruth van Rossum (1960). Zij bracht haar eerste levensjaren door in Japan. In 2006 verscheen haar debuutbundel ‘Eilandranden’. Ze treedt op met haar gedichten en is dichter voor De Eenzame Uitvaarten in Den Haag. In 2012 verscheen haar bundel ‘Sakasegawa’ en daaruit nam ik het gedicht ‘Welke wierde

.

Welke wierde

.

Ik was met twee mannen op de wierde.

De een zong: als je hier ligt in dit gras

weet je hoe de aarde smaakt. Je hoort

om ons heen de bomen onophoudelijk

bewegen in de wind. De luchten zijn

nooit hetzelfde maar altijd ver en leeg.

Ook de ander zong. Kijk rond, er is zo

veel voor ons, we kunnen overal naar

toe. Er zijn lauwe avonden die je kunt

voelen aan je huid, er zijn nachten van

luisteren naar wild groeien. met beiden

sliep ik. De een vertrok, de ander bleef.

.

Dag 9

Tjitse Hofman

.

Van de Drentse dichter Tjitse Hofman (1974) vandaag een gedicht uit zijn bundel ‘Ajaa’ uit 2008 het gedicht ‘Alles op de stoep en in de regen’.

.

Alles op de stoep en in de regen

.

De slabak

nog van mijn

tante uit Spanje

.

De slaapbank

ik ben het

luchtbed zat

.

En de klok

al weet ik reeds

hoe laat het is

.

Wil ik

als het even kan

wel mee

.

Plus 1

van de 3

televisies.

.

Dag 8

Lucebert

.

Uit de bundel ‘Verzamelde gedichten’ uit 2002 van Lucebert (1924-1994) het gedicht ‘Poëzie is kinderspel’.

.

Poëzie is kinderspel

.

Over het krakende ei

dwaalt een hemelse bode

op zoek naar zijn antipode

en dat zijt gij

.

mogelijk dat men op zulk een kleine schaal

niet denken kan het maakt nijdig

of men is verveeld dus veel te veilig

dan is men verloren voor de poëzie

.

u trest slechts een troost ligt gij op sterven

gij verveelt u dan ook niet

en plotseling kan dan pop en bal

laat herinnerd u laten weten

dit was ik en dat was het heelal

.

Dag 6

Rodaan Al Galidi

.

Vandaag dag 6 van de voorjaarsvakantie, met een gedicht van de in Irak geboren dichter en schrijver Rodaan Al Galidi (1971) uit zijn bundel ‘Koelkastlicht’ uit 2016. Uit deze bundel koos ik een voor vakanties toepasselijk gedicht (vooral wanneer er gevlogen of getreind wordt) getiteld ‘Kwartiertje vertraging’.

.

Kwartiertje vertraging

.

Zoals het vliegen druppelt van gebroken vleugels

valt blauwe stilte op steen.

Mijn binnenkant is voortaan de enige plek waar ik reis.

Ik ben de rijstvelden vergeten, de dadelpalmen,

de gewonde zwanen door witte mist omgeven.

En nu ben ik hier

als een kwartiertje vertraging bij regen.

Mijn vertrek is mijn enige bestaan.

Ik moet gaan,

naar het zuiden als deze stilte het noorden,

naar het noorden als deze stilte het zuiden is.

.

Dag 4

Monique Wilmer-Leegwater

.

Uit de bundel ‘Wisselplaats’ uit 2023 van Monique Wilmer-Leegwater (1966) nam ik het gedicht ‘Wende’.

.

Wende

.

Kijk, in deze termendraf

deze kermenvloed, dit berkenboet

.

wanselt het dorp ekerharten tot bloedens toe

draagt velkerkronen naar hutten en kerken

drinkt aspensap uit blauwe kelken

tot sterrenmasten, maanbedrog.

.

Het schijn sel uiteindelijk bleek, dek ik

de wende onder mos en blad, kus het

donselig wamseltje, tussen grens

van dauw en damp, het stil geworden

drachtelijn, dag poppedein, dag.

.

 

Goede reis

Dag 23: Dorien Dijkhuis

.

Op de laatste dag van mijn vakantie een gedicht gericht aan hen die nog op reis gaan of een goede reis gehad hebben. Het gedicht ‘Goede reis’ van Dorien Dijkhuis (1978) verscheen in Tirade 467 uit 2017.

.

Goede reis

.

in Argentinië stappen mensen met hun rechterbeen
het nieuwe jaar in, in Colombia lopen ze met een
lege koffer door de straat
.
voordat de camera werd uitgevonden trok men op de muur
met kalk een lijn rond het lichaam van degene die op reis ging
.
dromen is reizen zonder je te verplaatsen
vandaar dat een bed ook wel ‘koffer’ genoemd wordt
.
’s nachts voelt alleen zijn eenzamer dan overdag
misschien omdat je in het donker geen schaduw hebt
.
als je goed kijkt zie je dat de moedervlekken op je huid
sterrenbeelden vormen
.
zie je een ster vallen, kijk je terug in de tijd
en mag je een wens doen voor later
.
als je ooit terugkeert zal ik je herkennen aan de
kalkdeeltjes die als sterrenstof op je schouders
zijn achtergebleven

.

Hoe de zon

Dag 22: K. Michel

.

Uit de bundel ‘Weer en wind’ 100 gedichten en 100 gezichten uit 2019 komt het gedicht ‘Hoe de zon’ (voor Willem den Ouden) van K. Michel (1958).

.

Hoe de zon

(Voor Willem den Ouden)

.

Een lijn is een breedteloze lengte
zei de oude Griek
.
Wolken zijn laaghangend fruit
noteerde een nu vergeten meteoroloog
.
Bij sterkte golving weerkaatst water
een mengkleur, observeerde professor Minnaert
.
Het is een feit dat de schaduwen
net zo goed als de lichtende partijen
kleuren kunnen zijn, beweerde Ruskin
.
En de schilder zwijgt en ziet
hoe de zon door de wolken breekt
en het licht als een zeilsteen even ketst
op de vleugels van een meeuw
.
klein en verloren in het overvolle vlak
boven de uiterwaarden van de Waal
.
En zijn hand legt geestdriftig
dat moment vast voor zolang het
de lijnen lukt niet te vervagen

.

La Cathédrale Notre-Dame

Dag 21: Inge Boulonois

.

In 2019 stond de Cathédrale Notre-Dame in de brand. Dit jaar waren de Olympische Spelen in Parijs en nadert de restauratie van deze kathedraal zijn einde. Inge Boulonois (1945) schreef er in 2019 het gedicht ‘La Cathédrale Notre-Dame’ over.

.

La Cathédrale Notre-Dame

.

Donkere rookwolken,
vuurspuwend pronkjuweel.
Deze horreur brengt ons
flink van de wijs.

.
Ook bij de huidige
ondiepgelovigheid
slaat die een wond
in het hart van Parijs –

.