Site-archief
Last
Leonard Nolens
.
Leonard Nolens (1947) is één van de belangrijkste levende dichters uit Vlaanderen. Nolens is een romanticus, schrijft vaak over de liefde en over manieren om aan de identiteit te ontsnappen. Hij publiceerde sinds zijn debuut in 1969 (Orpheushanden) meer dan 20 dichtbundels en een groot aantal dagboeken. Leonard Nolens won vele Vlaamse en Nederlandse poëzieprijzen.
In 2004 werd ‘Laat alle deuren op een kier’ gepubliceerd bij uitgeverij Querido. Ruim 800 pagina’s poëzie, een dik verzameld werk met gedichten uit zijn werk tot dan toe. Uit deze mooie uitgave het gedicht ‘Last’ uit de bundel ‘Geboortebewijs’ uit 1988.
.
Last
.
De blootgewoelde uren liggen wakker.
De splinternieuwe dag is geen gezicht –
Een blinde middag vol intieme nederlagen,
Een avond die verdwaalt en niet de straat op durft.
.
De nacht is doof, een blauwe pot vol sterren,
Een holle bol waarin een lichtjaar circuleert
Van dagen zonder nummer, weken waken, maanden
Zonder je lippen en namen en handen van ons.
.
Kom maar gauw, ik heb me morgen nodig.
Je bent het raadselboek waarin mijn leven past.
Wat word je zwaar, ik kan je niet meer dragen.
Kom maar. Kom maar gauw. En haal je van mij af.
.
J.J. Slauerhoff
Avond
.
Omdat zijn gedichten zo fraai gecomponeerd zijn, het gedicht ‘Avond’ van J.J. Slauerhoff (1898-1936).
.
Avond
Het huis sliep achter zijn gesloten blinden,
Wij zaten samen op de kille bank,
De dag was als haar oude vader krank,
De blaren fluisterden met moede winden.
Moe van de geuren die zij moeten dragen
Van graven oud en rozen uitgebloeid,
Weemoedig vlagend door verwarde hagen
En ’t armlijk loof dat om de zerken groeit.
Je hebt weinig gedacht en veel gezwegen
En stil de handen om mijn hoofd gelegd,
Zo zeggend: ‘Ook de grootste liefde kan niet tegen
De dood die niets ontziet en alles slecht.’
.
Uit Verzamelde gedichten Deel 1 (1947) Serenade III
Gedicht op een monument
Ricarda Huch
.
Ricarda Huch (1864 –1947) was een Duitse intellectueel, opgeleid als historica en de auteur van vele historische werken over de Europese geschiedenis. Daarnaast schreef ze romans, poëzie en een toneelstuk. Als eerbetoon aan haar is de asteroïde 879 Ricarda naar haar genoemd.
In Mannheim staat een monument, opgericht in 1995, als eerbetoon aan de vrouwen die na de oorlog de stad weer hebben opgeruimd en leefbaar gemaakt. Een deel van het gedicht ‘Nicht alle Schmerzen sind heilbar‘ op het monument, is een aanklacht tegen de oorlog (Huch was een fel tegenstander van de nazi’s.
Hieronder het hele gedicht.
.
Nicht alle Schmerzen sind heilbar
.
Nicht alle Schmerzen sind heilbar, denn manche schleichen
Sich tiefer und tiefer ins Herz hinein,
Und während Tage und Jahre verstreichen,
Werden sie Stein.
,
Du sprichst und lachst, wie wenn nichts wäre,
Sie scheinen zerronnen wie Schaum.
Doch du spürst ihre lastende Schwere
Bis in den Traum.
,
Der Frühling kommt wieder mit Wärme und Helle,
Die Welt wird ein Blütenmeer.
Aber in meinem Herzen ist eine Stelle,
Da blüht nichts mehr.
Met dank aan vreemdelingenrechtcom.nl
De geur van de maan
Hervé Deleu
.
Gisteren kreeg ik via de post de nieuwste bundel van Hervé Deleu (West Vlaanderen 1947) toegestuurd ‘De geur van de maan’ met daarin een persoonlijk woord van de dichter. Ik heb Hervé leren kennen nadat hij de eerste Ongehoord! poëziewedstrijd had gewonnen. Een bijzondere vriendelijke en aimabele man en een dichter van formaat. Hervé had al een aantal bundeltjes in eigen beheer uitgegeven waarover ik reeds schreef op 1 december van het vorig jaar.
Nu dus een nieuwe bundel uitgegeven door Marcel Vaandrager, collega dichter/organisator, bestuurslid van Ongehoord! en nu dus ook uitgever. De bundel oogt heel mooi, heeft een harde kaft met een illustratie van Godelieve Baetens, bevat 50 gedichten waaruit de veelzijdigheid van Hervé blijkt waaronder ook het winnende gedicht ‘In de ochtendfile’. Veel gedichten hebben de liefde als onderwerp, de liefde voor zijn vrouw Lut aan wie het boek is opgedragen en de liefde voor het leven.
Hieronder een gedicht uit deze mooie nieuwe bundel.
.
De volmaaktheid van het ogenblik
.
Met de avond
licht het raam op aan de overkant
.
Een vrouw met ontblote boezem
schudt langzaam haar haren los
alsof zij in mij
de weerschijn ziet
van haar goddelijk gelaat
om dan met gespreide armen
als in een omhelzing
trefzeker de gordijnen te sluiten.
.
Er welt geen traan
in mijn ogen
maar ik ween om haar schoonheid
.
Dada gedicht
Raymond Federman (1928 – 2009)
.
Federman werd in Frankrijk geboren en emigreerde in 1947 naar de Verenigde Staten. Hij studeerde er aan de Columbia universiteit en aan de UCLA, waar hij een doctoraat vergelijkende letterkunde behaalde over Samuel Beckett. Federman was van 1973 tot 1999 verbonden aan de universiteit van Buffalo. Hij beoefende het experimentele genre, dat het traditionele proza tracht af te breken. Deze schrijfstijl is duidelijk zichtbaar in zijn boek Double or Nothing, waarin de lineaire verhaallijn afgebroken wordt en wordt hergebouwd in een bijna onsamenhangend verhaal. Woorden worden dikwijls op bladzijden geschikt om op afbeeldingen te lijken of om zich herhalende thema’s te suggereren. Ook in zijn poëzie maakt hij gebruik van afbrekingen en zijn gedichten zijn dan ook vaak op het eerste gezicht onsamenhangend. In zijn poëzie heeft hij ook veel geëxperimenteerd veelal samen met anderen.
Hier een voorbeeld van een gedicht van hem met de toepasselijke titel The DaDa poem for two face to face.
.
.
Een ander voor beeld van een gedicht van hem is Word-thief
.
WORD-THIEF ex- pelled from mother tongue ex- iled in foreign tongue tongue- less he ex- tracts words from other tongues to ex- act his speech- lessness
.
Meer informatie over en van Raymond Federman kun je vinden op zijn blog en op zijn website:
http://www.federman.com/ en http://raymondfederman.blogspot.nl/
ZICHTBAAR ALLEEN 