Site-archief
Lookwetering
Poëzie op een brug
.
Van Stefanie van Ruijven, één van mijn vaste lezers en vriendin, kreeg ik weer een paar mooie foto’s toegestuurd. Op een brug over de Lookwetering in Den Hoorn (nota bene in het werkgebied van mijn bibliotheek) staan een aantal poëtische teksten die aansluiten bij het algemene karakter van de omgeving (platteland, groenteteelt) en de naam van de straat/wijk in het bijzonder.
.
Nieuwspoort
Jan H. de Groot
.
Op de gevel van perscentrum Nieuwspoort in Den Haag is een gedenksteen aangebracht met daarop een kunstwerk en een gedicht van Jan H. de Groot.
Jan Hendrik de Groot (1901-1990) gebruikte de pseudoniemen J. ten Mutsaert en Haje Sikkema. Haje zijn zijn eigen voorletters, maar dan omgedraaid en Sikkema komt van de ‘sik’ die De Groot vrijwel altijd als ‘kinnesier’ droeg. Hij gebruikte beide schuilnamen in de Tweede Wereldoorlog en nog een enkele keer daarna.
De Groot was een van de eerste schrijvers die een waarschuwend geluid tegen Hitler-Duitsland lieten horen. Hij deed dat o.a. in het decembernummer 1938 van ‘Opwaartsche Wegen’. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij met zijn vrouw Nel actief in het verzet. Hij werd twee keer door de Duitsers gevangen genomen. Hij ontving in 1945 de Verzetsprijs voor Letterkundigen. Tot op hoge leeftijd bleef Jan H. de Groot poëzie publiceren.
Van zijn hand is het gedicht 1940-1945 dat te lezen is op het kunstwerk in Den haag.
.
Mus / sparrow
Jan Hanlo
.
Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die het gedicht ‘Mus’ van Jan Hanlo niet kennen. Jan Hanlo (1912-1969) was dichter en schrijver die tot de Vijftigers gerekend wordt maar binnen de Vijftigers was hij een buitenbeentje zoals hij eigenlijk op ieder gebied een buitenbeentje was.
Vanaf 1944 schreef hij gedichten, waarvan met name ‘Oote’ de aandacht trok. Dit klankgedicht (Hanlo sprak zelf van ‘kinderbrabbeltaal’) verscheen in 1952 in het door het rijk gesubsidieerde tijdschrift Roeping. Het blad Elsevier besteedde daar aandacht aan en het VVD-Eerste Kamerlid Wendelaar stelde vervolgens Eerste Kamervragen over de subsidie aan het blad dat Hanlo’s ‘infantiel gebazel’ publiceerde. Dat leverde de nodige publiciteit op.
De rest van Hanlo’s oevre is over het algemeen minder avant-gardistisch dan ‘Oote’. Schoonheid en (kinderlijke) onschuld zijn terugkerende thema’s. Een ander mooi voorbeeld hiervan is het gedicht ‘Mus’ uit 1954.
In 2009 was het thema van de Boekenweek Tsjielp-Tsjielp; de literaire zoo (naar aanleiding van dit gedicht).
Dat het gedicht wordt gewaardeerd blijkt uit het feit dat het niet alleen in Nederland in de openbare ruimte is aangebracht maar zelfs in het buitenland een muur verfraait. In de dierentuin van Dublin is het gedicht in vertaling aangebracht op de Family Farm Farmhouse. Deze tip kreeg ik door van Yvonne van der Haven, waarvoor dank.
Hieronder een aantal voorbeelden van het gedicht met de gemeente waar deze te vinden is.
Veenendaal
Leiden
Dublin
Gorinchem (basisschool)
Voor wie niet genoeg kan krijgen van Jan Hanlo: http://ilibrariana.wordpress.com/2012/12/29/herinneringen-aan-jan-hanlo-1912-1969/
Met dank aan Wikipedia
Poëzie op straat
Nijmegen
.
Poëzie is werkelijk overal te vinden en soms kom je er per ongeluk mee in aanraking. Als je je beweegt over de Dijkgraaf van Wyckweg bijvoorbeeld in Nijmegen. Daar is op het asfalt het gedicht “Ik Je” aangebracht door Made by Mensch.
.
Met dank aan: http://www.dorsoduro.nl/
Van februari naar maart
Gedicht op de muur van je huis
.
In North Dakota, in Fort Atkinson woont dichteres en kunstenaar Lorine Niedecker. Op de muur van haar woonhuis heeft ze een (deel van) een gedicht geschilderd. Hieronder een gedicht van haar dat de muurschildering ondersteunt.
.
February almost March bites the cold.
Take down a book, wind pours in. Frozen–
the Garden of Eden–its oil, if freed, could warm
the world for 20 years and nevermind the storm.
Winter’s after me–she’s out
with sheets so white it hurts the eyes. Nightgown,
pillow slip blow thru my bare catalpa trees,
no objects here.
In February almost March a snow-blanket
is good manure, a tight-bound wet
to move toward May: give me lupines and a care
for her growing air.
.
Foto’s Nomadic Newfies
Kijk eens naar beneden
Gevonden poëzie
.
In Maassluis is in een nieuwe wijk een project uitgevoerd waarbij inwoners hun (maritieme) tatoeage konden insturen, waar dan de mooiste gekozen konden worden door de inwoners van Maassluis. Deze mooiste tatoeages werden vervolgens in stoeptegels gehakt (tenminste dat vermoed ik, of gefreesd) en her en der in de wijk geplaatst in stoepen.
Ik moest hieraan denken toen ik de volgende voorbeelden van ‘gevonden poëzie’ tegen kwam. In Charleston (South Carolina) is een wijk waar de bewoners zelf voor stoeptegels met poëzie hebben gezorgd. Een leuk idee dat navolging verdient. In een tijd waarin steeds meer mensen met gebogen hoofden door het leven gaan (omdat ze met hun ogen vastgelijmd lijken aan hun smartphone) zou poëzie op de stoep een reden kunnen zijn om even de blik van het scherm te nemen en een gedicht te lezen.
.
Met dank aan visual St. Paul blog
Openbaar vervoer (RATP)
Poëzie in het Franse Openbaar vervoer
.
De RATP, het Franse openbaar vervoer bedrijf, heeft in 2012 een gedichtenwedstrijd georganiseerd. De winnende gedichten werden getoond in de metrostellen van de RATP in juli 2012. Er deden ruim 4000 mensen aan deze wedstrijd mee waaronder 231 dichters onder de 12 jaar. Daarnaast bood de RATP onder het motto Lijnen en rijmen (des lines et de rimes) de reizigers momenten van ‘ontsnapping’ in het hart van het netwerk middels poëzie van o.a. Andree Chedid, Paul Valery, Kamal Kheir Beik en Zeno Bian.
.
Winnend gedicht van Agnès Rosse aan de poëziewedstrijd van de RATP
Gedichten in de metro.
Gedichten op vreemde plekken
Deel 37: Op een vuurtoren
Op deze vuurtoren op de Maasvlakte staat het gedicht ‘Kustlicht Maasvlakte’ van Max Dendermonde.
Terug van (tijdelijk) weggeweest: Gedichten op vreemde plekken
Deel 29: Gedichten op muren
.
Op zichzelf niet zo vreemd meer, gedichten op muren maar dit is een heel leuk initiatief in Veenendaal i.s.m. Kees Stip, onze grootste dierenrijmer.
.
Gedichten op vreemde plekken
Deel 10: Het station
.
Hier op de foto, de onlangs overleden dichter Simon Vinkenoog bij een gedicht van Guido Gezelle; Dichtersgeest, in het station van het Belgische plaatsje Denderleeuw.
.
Op 26 juli 1877 reisde Guido Gezelle van Kortrijk naar Brussel, maar had in het spoorwegstation in Denderleeuw een oponthoud van een goed half uur. In die korte tijdspanne heeft hij een van zijn treffendste gedichten’O Dichtergeest’ geschreven en noteerde er de plaats en datum onder. Zaterdag 16 juni 1977 werd de gedenkplaat met dat gedicht aangebracht in de toegangshal van dat station: geen reiziger betreedt of verlaat de stationshal zonder voorbij die plaat te stappen.
.
O dichtergeest
.
.
ZICHTBAAR ALLEEN 