Olga Sedakova

.

Vandaag een gedicht van een zeer geleerde Russische vrouwelijke dichter. Olga Sedakova (1949) is dichter, vertaler, filoloog en Russisch etnografe, ze is doctor honoris causa in de theologie aan de universiteit van Minsk en ze bekleedt de leerstoel van Theorie en Geschiedenis van de Wereld Cultuur in de Faculteit der wijsbegeerte aan de universiteit van Moskou.

Olga Sedakova begon met het doorgeven van haar poëzie als samizdat. De samizdat was een clandestiene circulatiesysteem van geschreven of getypte teksten, geschreven door dissidenten in de Sovjet Unie en in de landen van het voormalig Oostblok.

In 1986 verschenen haar eerste gedichten in Parijs en sinds 1989 publiceert ze in Rusland. Naast eigen werk schrijft ze over Russische schrijvers en dichters en publiceert ze vertalingen van onder andere  Emily Dickinson, Rilke, Heidegger, Claudel, Paul Celan, Ezra Pound en vele anderen.

.

Code

.

Dichter is hij die wil, wat allen

wensen willen. Als een eekhoorn in een molentje

draait hij zijn verbeelde noodlot rond.

Maar zijn stijl, hoog als een dorpel,

voert van een verlicht bordes

in een eindeloos gebied voorbij de polen,

waar hij blijft sjirpen vanaf een speerpunt

als een krekel in het gras van het niet-zijnde.

.

En als we daar een steelse blik op werpen-

is de klank zelf toevallig, als een traan.

.

Met dank aan: ‘Spiegel van de Russische poëzie’, 2000