Site-archief

Afzetten

Anne van den Dool

.

Met enige regelmaat maak ik het mee dat collega’s zich verwonderen over het feit dat ik naast mijn werk ook dichter ben en me veel met poëzie bezig hou. Diezelfde verwondering heb ik wanneer ik hoor dat een collega actief is als dichter. Zo schreef ik al over Mirjam Noach, polderdichter van de Haarlemmermeer, Gino van Weenen en Meliza de Vries. Allemaal collega’s in het bibliotheekvak. Sinds een paar dagen is daar een nieuwe naam aan toe te voegen: Anne van den Dool.

In ‘bibliotheekblad’ (vakblad voor de openbare bibliotheek) stond een artikel over jonge bibliothecarissen en één daarvan is Anne van de Dool (1993). Zij is collectiespecialist bij de bibliotheek Bollenstreek maar voor deze blog belangrijker, ze schrijft proza, recensies en poëzie. Daarnaast is ze actief als docent van De Schrijfschool (waar nog een aantal dichters actief zijn zag ik).

Anne van den Dool studeerde Film- en Literatuurwetenschap en Neerlandistiek aan de universiteit van Leiden. In 2014 debuteerde ze met de roman ‘Achterland’ bij uitgeverij Querido. Ze schreef voor nrc.next, Tirade en DW B (Het literaire tijdschrift DW B is een creatief laboratorium voor literatuur en de kruisbestuiving met beeldende kunst, fotografie, architectuur, theater). Het gedicht ‘Afzetten’ werd in 2017 op http://www.dwbarchief.be gepubliceerd.

.

Afzetten

.

Je afzetten doe je nooit in

stapjes maar altijd met het

felle wegtrekken van iemand die zich

wegduwt van de zijwand van een zwembad,

handen die zich nog even

om de richel verkrampen en dan loslaten,

golfslagsnel over de wegwijsstrepen van het diepe.

.

In de zomer leken alle meisjeslichamen zich opeens tegen

hun springplankachtige kinderlijkheid te hebben afgezet:

ze vervormden zich als

bladerdeeg dat ombolt in de oven,

en ik vroeg me af of mijn juli dan

zoveel kouder was geweest dan de hunne,

of ik te veel in het koele water had gelegen,

uit te veel meel en te weinig bloem bestond –

.

en ik zou mezelf oprekken in

kleedhokjes zonder noemenswaardige deuren,

mijn armen langer strijken, mijn billen boller knijpen,

want wat je aandacht geeft

groeit, zo gold dat althans voor planten

en alles wat in je hoofd vlinderslaat.

.

De meisjes keken elkaar aan tijdens hun borstslag en tuurden hoe ik mezelf

lossig had vast gewreven, mislukt, duidelijk,

extra plakjes bladerdeeg die niet meer in de vorm pasten,

en ik moest mezelf wijsmaken dat

iedereen in dit zwembad zich vast zo voelde:

.

als gladde tegels die je handen loslaten

voordat je voet zich

afzetten kan.

.

Ode aan de kapsalon

Gino van Weenen

.

In de prachtige bundel ‘Wij dragen Rotterdam’ uit 2014, de eerste papieren uitgave van MUG books, staan 9 Rotterdamse dichters die hun liefde voor Rotterdam bezingen en beschrijven in verschillende gedichten. Een van die dichters is Gino van Weenen, een dichter die ik toen nog niet kende maar inmiddels een aantal jaar verder, ken ik hem wat beter en zijn we ook nog eens in het zelfde beroepsvlak werkzaam naast de poëzie (namelijk in de openbare bibliotheek). Hioe veelzijdig Gino is en met welke projecten hij bezig is lees je op zijn website https://ginovanweenen.com

In de bundel ‘Wij dragen Rotterdam’ staat zijn ‘Ode aan de kapsalon’ die vette caloriebom die in Rotterdam ooit is bedacht.

.

Ode aan de kapsalon

.

Er zit niks meer tussen dat wat ik liefheb en dat wat ik consumeer. Dit is de

vrijheid van de Rotterdamse gevangenen, geen concessies en bovenal geen

hokjes meer. Of ik nu Westkruis, Hilledijk, Kleiweg of Schiedamseweg

ben, dit is mijn smaak.

Er zit eenvoud en diepgang in een kolos als deze. Het is een meervoudig pad

waarin de tijd ingeeft waar mijn binnenste goed voor is.

.

In aluminium gegoten alsof men ijzer aan het smeden is. Wij Rotterdammers

hebben het schuim op de bek en de buiken vol van mannen die ons tot diep in

de nacht bedienen van doordrenkte frieten en in saus verzopen vlees.

.

De loempia, al jaren overleden. Broodje kroket, geef die maar aan opa. Tosti

ham kaas, jongens ik wil echte vulling. Geen halve maatregelen en zeker geen

leugens over de meeslepende misselijkheid van de volgende ochtend.

.

Als de knoflook mij de das omdoet en sambal achter op de tong brand dan

weet ik dat ik meer had moeten drinken. In complete staat van alcohollepsie

donder ik over toonbanken met luid en duidelijk 1 boodschap!

Kapsalon, de grootste en met veel saus!

.

Anna Blaman

Lonkende leestafel

.

Afgelopen dinsdag was ik met nog 700 collega’s uit het hele land op het Nationale Bibliotheek congres. Ik was daar als geïnterresseerde maar ook als deelnemer aan één van de activiteiten ‘De lonkende leestafel’. De Lonkende Leestafel staat voor gastvrijheid in lezen. De Lonkende Leestafel brengt mensen met hun interesses samen, stimuleert het lezen en ontsluit kennis. Andere deelnemers aan deze activiteit waren bijvoorbeeld schrijver, dichter cen cultureel denker Gino van Weenen en dichter en organisator Meliza de Vries. Het onderwerp van onze bijdrage was Bubbels. Ieder van ons leeft in zijn eigen bubbel en hoe kun je nou op een creatieve manier inhoud geven aan je eigen bubbel of juist ontsnappen aan je bubbel en juist eens iets heel anders doen.

Op dit blog probeer ik altijd zoveel mogelijk buiten mijn eigen bubbel te treden door ook juist dichters en gedichten te delen die ik niet meteen zou lezen of die niet meteen tot mijn favorieten behoren. Juist om te zien wat er nog meer is onder de zon en of ik daar tussen misschien ook hele mooie gedichten of poëzie kan ontdekken. Tijdens onze performance heb ik Dries Roelvink aan Anna Blaman gekoppeld,  twee inwoners van twee verschillende steden (Amsterdam en Rotterdam) uit twee verschillende culturen en tijdsgewrichten.  Om te laten zien dat je, wanneer je buiten je eigen bubbel plaats neemt er soms hele mooie dingen te vinden zijn.

Van Anna Blaman heb ik haar achtergrond belicht en het gedicht ‘Flirtation’ gebruikt en voorgedragen.

Johanna Petronella Vrugt, beter bekend als Anna Blaman (1905-1960) was schrijfster en dichter. Blaman, openlijk lesbiënne, had haar pseudoniem zorgvuldig gekozen (Blaman staat voor Ben Liever Als MAN).  Haar debuut in 1941! De roman ‘Vrouw en vriend’ veroorzaakte nogal wat ophef vanwege de homo-erotische passages.

.

Flirtation

.

De ganse stad zwicht in mijn vuist
en om de hemel niet te schenden
moet ik mij fluist’rend tot u wenden
in woorden honderdvoud gekuist

Wij zweven in de kleurenwand
van berstensmooi zeepbelgedroom
Ik manoeuvreer – en gij laat loom
alle verantwoording aan kant

Wanneer wij op een klip vergaan
zal ik u trouweloos verlaten
Ik kan uw liefde niet bestaan

en derailleer in eigen baan
zodra daar weerkeren de straten,
mijn pauperhart, mijn schoenzoolgaten

.

Gedicht op het raam van Leeszaal West

Gino van Weenen

.

Gino van Weenen (1986) is performer, schrijver, dichter en creatief ondernemer. In de eerste papieren dichtbundel die ik uitgaf met MUG Books ‘Wij dragen Rotterdam’ uit 2014 stonden al een aantal gedichten van Gino.  Hij werkt voor o.a.  Bibliotheek Aanzet, Poetry Circle Nowhere en hij was vice voorzitter van Jong RRKC, een adviesraad voor Rotterdam arts & culture. Gino publiceert zijn werk op verschillende blogs als Rotterdam, I Love You en Vers Beton.  Ook schrijft hij journalistieke stukken en columns.

Voor de Leeszaal West in Rotterdam schreef hij het gedicht ‘Binnenweg’ op een raam waarmee zijn werk voor alle bezoekers en passanten te lezen is. Mewer over Gino vind je hier https://ginovanweenen.com

.

Binnenweg

.

Binnen in de tram ontrolt er
een verhaal van het centrum naar west.
Dit is de legende van een straat
die oude ambachten doet herleven
en ongezien verandert.
Het gaat hier van volle naar lege glazen
het stroomt van de Westersingel over
en kronkelt het naar de havens.
Op lome dagen slentert de wereld langs
etalages en kiosken.
Snijdt men lokken van mannen
draait men dreads.
Eet je de wereld van keuken naar keuken
met elke hap dichter bij de zon.
Je proeft de tuin uit Turkije, Italië,
India of gewoon uit de buurt.
Dwarsstraten strepen langszij en geven voeding
aan de ijzeren aders van de tram.
Koffiekoppen klinken als het lepeltje er in roert,
zoals de naald schraapt over de plaat.
Ik hang lampen op en licht daarmee mijn planten uit,
gestekt en gezaaid. Het is verre van Rotterdam.
In de boeken bestaat er een Binnenweg.
.

Succesvolle presentatie

Wij dragen Rotterdam

.

In een bomvolle lobby van de Rotterdamse Schouwburg vond gistermiddag (onder meer) de presentatie plaats van de eerste papieren bundel van MUG books, mijn uitgeverij, van negen Rotterdamse dichters met als toepasselijke titel ‘Wij dragen Rotterdam’.

Van 16.00 tot 18.00 uur presenteerde Daniel Dee een literaire talkshow voor Poetry International met een aantal buitenlandse dichters en dus de presentatie van de bundel.

Een aantal van de dichters uit de bundel droegen gedichten voor en Mark Boninsegna werd gevraagd naar het hoe en waarom van dit initiatief. Op zijn geheel eigen wijze antwoordde Mark op de vraag naar de noodzaak van deze bundel: Noodzaak, gewoon Rotterdam!

De bundel is te koop en vandaag staan een aantal van de dichters uit de bundel op het zomerpodium van Ongehoord! in de Jacobustuin in Rotterdam (Von Solo, Rotterdamse Keet).

Het eerste exemplaar van de bundel werd door Mark uitgereikt aan Jana Beranová die de gedichten selecteerde.

Hieronder een korte foto-impressie van de presentatie.

.

wd

Daniël Dee (ook in de bundel) in gesprek met Mark Boninsegna

wd1

Von Solo

wd2

Gino van Weenen

wd3

Marco Martens

wd5

Kobus Carbon

wd6

Edwin de Voigt met Jana Beranová en Mark Boninsegna

wd7

 

Uitreiking van het eerste exemplaar

 

Presentatie eerste boek

MUGbooks

.

Het zal de oplettende lezer van dit blog niet ontgaan zijn dat ik een (netwerk) uitgeverijtje voor poëzie ben begonnen, MUGbo0oks. Dat wil zeggen dat ik dichters help bij het uitgeven van poëzie als E-bundel of op papier. Dit volledig zonder winstoogmerk. Lees alle informatie op http://mugbookpublishing.wordpress.com/

Na de proefpublicatie van mijn vierde bundel als E-bundel, Winterpijn, wordt aanstaande zaterdag mijn eerst papieren bundel gepresenteerd in de Rotterdamse Schouwburg bij Poetry International, ‘Wij dragen Rotterdam’. De Rotterdamse Schouwburg is gelegen aan het Schouwburgplein 25.

‘Wij dragen Rotterdam’ is een initiatief van Mark Boninsegna samen met 8 Rotterdamse dichters te weten Daniël Dee (Stadsdichter Rotterdam), Gino van Weenen, Rotterdamse Keet, Edwin de Voigt, Kobus Carbon, Von Solo, Miguel Santos en Marco Martens.

De bundel is reeds te koop via  http://www.wijdragenrotterdam.nl/ maar natuurlijk ook bij de presentatie van de bundel aanstaande zaterdag. De presentatie begin om 16.00 uur en duurt tot ca. 18.00 uur.

Hier alvast wat pers over dit mooie initiatief.

.

WDR

 

WDR1

Tot zaterdag zou ik zeggen!

Eerste (papieren) bundel klaar van MUG books

Wij dragen Rotterdam

.

Begin van dit jaar ben ik mijn eigen uitgeverij begonnen, MUG books. Ik had het idee om vooral E-poëzie uit te gaan geven maar al snel bleek dat dichters toch graag wat in handen hebben. Toen ik benaderd werd door Mark Boninsegna met de vraag of ik ook een fysieke bundel kon uitgeven moest ik daar even over na denken maar na een goed gesprek met Mark, Daniël en Marco ben ik gaan kijken wat er mogelijk was.

En zo is het gekomen dat de eerste papieren titel van MUG books een feit is. Een mooie uitgave met poëzie van Mark Boninsegna, Daniël Dee, Edwin de Voigt, Gino van Weenen, Von Solo, Miguel Santos, Marco Martens, Kobus Carbon en Rotterdamse Keet (de enige vrouw in deze Rotterdamse rebellenclub) en begeleid door Jana Beranová.

De bundel is al te bestellen via http://wijdragenrotterdam.nl/ voor maar € 12,- en wordt op zaterdag 14 juni gepresenteerd tijdens Poetry International.

Inmiddels zijn er al nieuwe geïnteresseerden die me benaderd hebben om ook een papieren bundel uit te laten geven. Meer informatie over MUG books staat op http://mugbookpublishing.wordpress.com/of mail je vraag naar mugbookspub@gmail.com

.

books

 

 

MUGbooks_logo

%d bloggers liken dit: