Site-archief
Aan de reiziger
Dag 20: Lévi Weemoedt
.
Uiteraard mag enige light verse ook niet ontbreken in de vakantie. En dan kom je al snel terecht bij de meester van de tragikomische treurigheid en pessimisme Lévi Weemoedt (1948). Uit de bundel ‘Met enige vertraging’ uit 2014 komt het gedicht ‘Aan de reiziger’ over Drenthe waar Weemoedt al jarenlang woont.
.
Aan de reiziger
.
Het streekvervoer in Drenthe
is kortgezegd aldus:
indien er al
iets langskomt
is het een collectebus
.
Zomerochtend
Dag 19: Jos van Hest
.
Uit ‘Dichter’ gedichten voor kinderen van 6 tot 106 met als thema De wijde wereld en de tijd van elastiek (reizen en vakantie), uit 2021, nam ik het gedicht ‘Zomerochtend’ van dichter Jos van Hest (1946).
.
Zomerochtend
.
Bomen vangen
het eerste licht
de lege weg ligt klaar
we kunnen overal heen
maar we zijn al overal
.
Brug
Dag 18: Steven Van de Putte
.
Van de schrijver van het boek Iedereen stadsdichter Steven Van de Putte (1976), een stadsgedicht ‘Brug’ dat hij schreef als stadsdichter van Deinze.
.
Brug (Opening Buurtpunt ‘Onder ’t perron’, Landegem)
(voor Mieke De Visscher, schilderes, fervente reiziger)
Eerst zwijgt zij nog, haar rugzak vol reizen, legt
zij haar oor aan het raam. Dendert Oostende al?
.
Zo wacht zij mij in, zoekt een vrij spoor
in mijn ogen, schuift letters tot het witte
gewicht van haar woorden, legt vingers
als wissels op de wonden van het dorp:
.
bloed als geroot vlaswater naar te vroege zee.
Een sabel voor altijd in oevers gebeiteld.
.
Tussen kust en kanaal rijdt de rollercoaster
het landschap open. De ontsporing nabij
oververft zij de vallei in felle kleuren. Met
populieren als penselen plukt zij het geluk
.
uit wolkenvelden. Zal zij straks met de oogst
van haar ogen nieuwe bruggen bouwen?
.
Bestemming
Dag 17: Joost Zwagerman
.
Uit de bundel ‘Bekentenissen van de pseudomaan’ uit 2001 van dichter Joost Zwagerman (1963-2015) nam ik het gedicht ‘Bestemming’.
.
Bestemming
.
Een groep nonnen had een boer bekeerd.
Ik liep door landerijen en wist niet van bekering.
De boer zag mij aan en gaf mij proviand.
Hij verwees mij naar de nonnen. Uurtje lopen.
Ik kwam aan. Ik ging het klooster in.
Daar ben ik dan, zei ik, en ben er nog.
.
Het leven is hier lang niet slecht. Men kent mij niet,
ik heb vriendinnen, men is hier mijn gelijke.
Ik lees een boek, bekeer een boer, doe mijn plicht
en heb een eigen kamer. ’s Nachts leg ik het hoofd
in de schoot. Ik ben de bijslaap van mijn dromen.
.
Pootjebaden
Dag 16: Peter van der Graaf
.
Uit de bundel ‘Daarzegger’ uit 2020 van de Rotterdamse dichter Peter van der Graaf (1964) nam ik het gedicht ‘Pootjebaden’.
.
Pootjebaden
.
Hoog. De schelpen kruien hier hoger samen
kijken gebroken neer op strand en zee
vinden in duinen rustplaats. Knisperen dan
zoals dode mensen soms doen.
.
Laag. Het getij legt het strand het zwijgen op.
De zee rond je en rondt je.
Pas als je door gaat, kun je terug en verder.
Eb is dan slechts een opmaat naar vloed.
.
Hier stopt de zee, laten duinen de zee beginnen.
Grensstrook. Niemandsland. Water. weg.
.
tijd
Dag 15: Tine Hertmans
.
Uit de bundel ‘De geur van akkerwinde’ uit 2010 van dichter Tine Hertmans (1947) komt het gedicht ‘tijd’.
.
tijd
.
in het timbre van de dagen
die vervlakken die vervagen
.
op het ritme van de tijd
dans de salsa, heb geen spijt
.
van het niet geleefde leven
we zijn hier allen maar voor even
.
op dit kosmisch punt aanbeland
op de blauwe planeet gestrand
.
met een universeel gegeven
gewond of niet, verder leven
.
met een ticket zonder retour
ligt ons sterven op de loer
.
bij het vallen worden we opgeraapt
als dode bladeren bijeen geschraapt
.
onze laatste adem verspild
ons zwijgen voor eeuwig verstild
.
Liefdesgedicht
Dag 14: Wouter van Heiningen
.
Gewoon omdat het kan en er altijd ruimte moet zijn voor een liefdesgedicht, een nieuw gedicht van mijn hand.
.
Liefdesgedicht
.
Dit is een liefdesgedicht
aan jou gericht, over je mooie gezicht
en de plicht, die roept en snoept
aan de tijd die je het liefst vermijdt,
want waar wil je zijn in het leven?
In het groot of het klein, is het detail
je meer waard dan het overzicht,
of is het genoeg, een liefdesgedicht,
aan jou gericht, over je prachtige lach
op je lieve gezicht.
.
Stilleven
Dag 13: Bart Vonck
.
Van de Vlaamse schrijver, dichter, vertaler en criticus Bart Vonck (1957) is het gedicht ‘Stilleven’. Het is genomen uit de bundel ‘Teloor, zalig’ uit 2014.
.
Stilleven
.
Vruchten, aan tanden ontsnapt,
tot uiterste rijpheid beleden,
liggen op tafel te verdrogen.
.
Over zoveel uitbloei ontfermt
zich het licht, en toont deernis
met appel en peer en citroen.
.
Schilder zet niets naar zijn hand.
Voor opgebaarde vruchten zoekt hij
plaatsing en kleur: natuurlijke
.
abstractie, verdrogen verlicht.
Onnutte vruchten, een tafel voor
ogen, in uiterste ruimte beschikt.
.
Dagje circus
Dag 12: Ellen Deckwitz
.
Uit de bundel ‘De blanke gave’ uit 2015 van Ellen Deckwitz (1982) nam ik het gedicht ‘Dagje circus’.
.
Dagje circus
.
Wat gilde je toen het licht uitging
en het grommen begon.
.
We wezen naar de gaatjes in het tentdoek,
dat het net lichtpunten waren
.
en hoe achter de schermen
de beesten veilig opgesloten zaten.
.
’s Avonds keek je omhoog
en veranderden de sterren in gaten.
.
Je dommelde in , melig
om dat donker, die kooien erachter.
.
Kindertekening
Dag 11: Roger de Neef
.
Uit de bundel ‘Som van tijd’ uit 2014 van de Vlaamse dichter Roger de Neef (1941) komt het gedicht ‘Kindertekening’.
.
Kindertekening
Voor Inez
Mijn ogen zijn gemaakt
Van zon en van maan
Mijn wimpers
Van vleugels van dons
Mijn oren van afstand
Mijn mond van valleien
Mijn ledematen zijn
Van donder en donker
Van akkers hout en rivieren
Zijn alle andere delen
Die ik amper ken
Maar op gelijke voet leven met elkaar.
.
ZICHTBAAR ALLEEN 